Heel de wond door minder zorgen.
“Het gaat slecht in de zorg”. Ja, een eenzijdig statement maar ik maak het punt bewust. Er moet iets veranderen, dat is wel helder. Duizenden vacatures, een hoog ziekteverzuim, torenhoge kosten en bovenop dit alles een verdere leegloop van goede mensen die het vak juist vanuit de tenen verstaan.
Wellicht is die ene kwaliteit van de zorg nu juist hetgeen de verandering tegenhoudt: zorgen.
Echt anders doen vraagt ballen, vraagt lef en daarom minder zorgen. Zorgen om op tenen te staan, zorgen om te kwetsen of om gekwetst te worden. Zorgen om aanspreken, uitspreken en afspreken. Een zorg die is omgeslagen in angst.
Angst voor wat? Voor je baan hoeft volgens mij niet nu, de banen liggen voor het oprapen.
Durf te zeggen waar het op staat, durf jezelf te vertrouwen en je gevoel te delen. Dat gevoel vanuit dat hart wat jou in de zorg heeft gebracht en wat jou zo uniek maakt. Dat grote mens-liefhebbende hart. Waar de zorg zo bekend om is. Natuurlijk mag er angst bij bestaan, maar kijk het eens aan. Erken het. Wat is het? Van wie is het?
Volgens mij is een grote reden ‘de angst om te erkennen’, wat met name speelt op het ‘hogere nivo’ in organisaties. Management, directie en hoger. Erkenning van de eigen verantwoordelijkheid of het gemis ervan. Dat is de angst. “Wat als ik mijzelf eens echt laat zien? Inclusief mijn mindere kanten. Wat als ik mij gelijkwaardig maak (mens)? Wat als mijn rol minder van betekenis is dan ik had gedacht of nog steeds denk? Doe ik er dan nog wel toe? Weet je wat, ik hou mij sterk en maak mij groot”.
Is dat wat je wilt? Dan krijg je wat je geeft!
Wat is het effect van het niet erkennen van je eigen angst? Angst in de organisatie en geen erkenning voor en van je medewerkers. Exact dat wat jij als baas jezelf ook aandoet. Je ziet jezelf niet, erkent jezelf niet volledig en bent bang voor je eigen menselijkheid.
Toon lef en heb ‘ballen’.
De zorg gaat slecht. Mijn claim, i know. Maarrr….als je leiding geeft en het gaat slecht dan is de kans ook groot dat JIJ er iets mee te maken hebt (gehad). Pas als iedereen erkent dat er verantwoordelijkheid mist kan het vanzelf beter en meer genomen worden. Neem die verantwoordelijkheid en start dus bij jezelf.
Dat er in het verleden en nog steeds foute besluiten zijn genomen dat mag, erken het. Iedereen ziet het, maar niemand zegt het. Daarom verandert er niks.
De angst om toe te geven dat je wellicht iets niet goed hebt gedaan is zo groot dat er liever iets nieuws en verbloemends wordt bedacht dan dat er openheid van zaken komt.
Daar maak ik mij zorgen om. De zorg is een wond. Een wond die bedekt wordt en niet wordt gereinigd. Het blijft bedekt worden en de infectie groeit. Wij weten collectief hoe een infectie afloopt als je er niks aan doet.
Maak je minder zorgen maar heb het lef om openheid te geven. Laat het luchten en reinig de wond. Met de juiste verzorging of hulpmiddelen van buitenaf kan de genezing van binnenuit optimaal zijn best doen.
Toon lef, er hoeft er maar 1 te beginnen. Hoe hoger in de organisatie hoe beter. Denk niet ‘wat jullie willen, mij een zorg’ maar deel ‘ik kan het niet (meer) alleen, ik heb hulp nodig’.
Stel je kwetsbaar op en laat je helpen. Er zijn handjes genoeg die wel willen, maar nu niet mogen.
Deel je angst, wees mens en stel je gelijkwaardig op. Dat verbindt (jouw wond) en dat is een hele zorg minder.
Ik gun de zorg en jou een lang en gezond leven.
Jeroen
Recente reacties