Je ontkomt er niet aan. Het moet elke dag. Eten. De een doet niets liever, de ander durft niet meer. Een gezonde relatie met voeding. Hoe doe je dat in deze wereld vol schoonheidsidealen en slimme reclametechnieken? Hoe weet je dan nog wat je zèlf het liefste wil?
WAT ALS ETEN NIET HET ECHTE PROBLEEM IS?
Of je nou teveel eet, helemaal niet eet, of alleen hele gezonde dingen eet… Of je nou last hebt van eetbuien, extreem veel moet bewegen, of je nou laxeert, braakt, vast, rumineert of chewt en spit… Er zit iets áchter jouw (niet-) eetgedrag. Eten is eigenlijk niet eens het echte probleem… het is een signaal.
Je doet wat je doet met een reden. Waarschijnlijk ben je die alleen allang vergeten of heb je niet eens meer überhaupt een idee waarom het ooit zo gelopen is. Pas als je erachter komt wat die reden (ookwel: de functie) van jouw eetgedrag is kan er iets veranderen. En vooral ook: pas als je weet wat je wèl zou willen op dat vlak. Samen komen we erachter. En samen gaan we het aan. Ik (Naath) ken het namelijk ook. Van dichtbij.
Van mijn 15-de tot mijn 40ste ongeveer had ik namelijk zelf een eetstoornis. Het is officieel nooit op die manier benoemd, maar ik weet achteraf (en met alle ervaring vanuit de eetstoornis-kliniek waar ik werkte als gz-psycholoog/regiebehandelaar) dat ik leed aan zowel Anorexia als (later) aan Boulimia.
Ik at stiekem, in hoeveelheden en een tempo waar onze hond nog een voorbeeld aan kan nemen en ik laxeerde alles er gewoon ook weer uit. Soms kwam ik aan, soms niet. Maar altijd was ik op dieet, net afgevallen, of weer een nieuw eet-regime aan het uitzoeken. Ik had verboden lijstjes, kende alle tabellen uit mijn hoofd (toen hadden ‘we’ nog geen Apps op onze telefoon die dat vanzelf allemaal uitrekenden) en ik was superstreng voor mezelf. Keihard zelfs.
Ik móest sporten van mezelf. Uren achter elkaar. En er was een magisch getal dat ik op die weegschaal wilde terug zien. Heel soms lukte dat… meestal niet. Ik had vijf verschillende kledingmaten in mijn kast hangen en er was nòg een (geheime) kast: die met (eiwit)shakes, repen chocola, dieetpillen, zakken katjesdrop en 0% vet-crackers. Soms lepelde ik een pot Nutella leeg, om de volgende dag op 2 crackers (zonder beleg uiteraard) te ‘functioneren’.
Ik deed het 25 jaar lang zo. Toen was het klaar. Op. Ik hoop dat jij nog niet aan dat ‘jubileum’ zit, maar ook dan is er iets aan te doen. Als je maar even een duwtje, schouder, of ‘schop onder’ de juiste plek krijgt. En die geef ik je. Beloofd. Maar… Altijd op een liefdevolle, onvoorwaardelijke manier.
Inmiddels weet ik wat er bij mij ‘onder zat’. Een enorm laag zelfbeeld en vooral een hele grote verantwoordelijkheid naar alle anderen om mij heen. Ik kwam op de laatste plek. En het was mijn manier van controle en grip houden op de wereld om mij heen. Pas toen ik dat aan durfde kijken veranderde het.
Ik help jou ook graag kijken. Voelen. Ervaren. Ik beloof je dat, hoe spannend het nu ook lijkt, je hierdoor gaat komen. Ik weet dat het kan. Ik weet welke ‘tools’ jou gaan helpen en ik blijf naast je staan. Ik vind niets raar en heb nooit een oordeel op jou en jouw (eet)gedrag. Samen doen?
KLIKKERDEKLIK
Vooraf is er altijd een kennismakings- oftewel Klik-gesprek. Klikt het niet, dan begeleid ik niet. Dat werkt twee kanten op. We bespreken vooraf wat nodig is en ik geef het ook aan wanneer je bij mij niet aan het juiste adres bent. Het gaat altijd om maatwerk, want iedereen is uniek, in vraag en in begeleiding.
Ik werk met jou, als MENS. En kijk altijd naar wat er echt nodig is. Ik doe niet aan DBC’s, contracten met verzekeraars en vaste minuutjes per ‘consult’ (ik noem het niet eens zo). Wat is er nodig? Dat gaan we doen. Omdat ik weet dat het werkt. Simpel.
We kunnen samen aan de slag in Katwijk (meteen aan zee, Jeeeuj) of in Enschedeeee. Daar is een park vlak achter ons huis. Ook leuk. Kies jij maar.