Ik twijfel weer. Over helemaal stoppen met Social Media. Want ik merk dat ik me verwonder, opwind, afvraag, irriteer en soms ronduit geschokt ben.
Er komt een aankondiging van een oordelen-challenge waarin vooral heel veel geoordeeld wordt voorbij. Stukjes over mensen die uit comfortzones moeten stappen, tonnen moeten verdienen en móéten leren loslaten (zelfs zó dat het weer een hele taak wordt om los te laten waarmee er juist weer niks losgelaten maar misschien alleen maar meer opgelegd wordt?). Wijsheden over de ander geen pijn willen doen (hoe dan??!) en teksten over ceremonies die maken dat je verlicht (scheelt weer in de energie-rekening) wordt, waarin je contact maakt met je innerlijke-wijsheid en je ineens alle antwoorden krijgt (waarom doen mensen het dan soms 7 keer?).
Het gaat over persoonlijke ontwikkeling, spirituele groei, emotionele en fysieke heling. Over Ego-vrij zijn. Over ‘Het einde van het lijden’. En ondertussen zie ik vooral mensen die iets zeggen en iets compleet anders doen. Het klopt zo vaak niet. Volgens míjn gevoel dan tenminste. Nu ben ik ook maar een mens en mijn gevoel interesseert natuurlijk niemand een zier, maar ik ben er tenminste eerlijk over. Ik voel het zo, ik zeg niet dát het zo is. Ik merk dat dat alwetende, ‘ik weet hoe het zit en jij moet luisteren’, boven-een-ander-staand-, ‘expert’-toontje bij mij inmiddels direct averechts werkt. Ik geloof er dan al geen snars meer van.
Iets in mij lijkt eigenlijk vrij direct te weten of wat er gezegd wordt klopt met het gevoel daarachter. Ik zie de Bambi-in-de-koplamp-ogen bij iemand die superdapper en stoer probeert te zijn. Ik voel de angst bij degene die claimt alleen maar liefde te ervaren. Waarom zeggen ze niet gewoon wat ze voelen? Waar is de zuiverheid? Ik ben niet de enige die het ziet en voelt. Er zijn er veel meer. En zelfs de mensen die het ook direct doorhebben gaan mee in het circus (een andere naam kan ik er bijna niet meer voor bedenken). Ze reageren op elkaar, lezen alles wat de ander schrijft en deelt en geven er een dikke duim of liefdevol hartje op als reactie.
Ik weet dat het maar Social Media-geklets is, maar dezelfde mensen hebben websites, organiseren ‘events’ en puur vanwege hun naam loopt iedereen er achteraan. Ik wil even heel duidelijk zeggen dat dit bericht echt niets met jaloezie of zo te maken heeft, maar gewoon met het feit dat ik het zo sneu vind dat mensen zich zo voor de gek laten houden. Vanuit onzuiverheid. Ik merk dat ik dat ook oneerlijk vind. Niet oprecht delen hoe het met je gaat of wat je vindt, maar vaak beter-weten, een belerend toontje en niet durven laten zien dat het soms gewoon k*t gaat.
Hoe ‘sociaal’ ben je nou eigenlijk als je jezelf helemaal niet laat zien? Dan zijn mensen toch bevriend, of dan volgen ze toch, iemand die niet bestaat? En als je mensen wil leren zonder oordelen te leven (iets dat volgens mij dus nooit kan) maar de tekst waarmee je dat verkondigt barst echt van de oordelen… dan ben je toch ook niet helemaal puur, niet zuiver? Het kan zoveel simpeler. Jezelf zijn. Zonder al die maskers en dat neppe gedoe om te willen ‘verkopen’. Mensen Live ontmoeten en met ze praten over echte dingen. Gewoon LEVEN!!!
Doen wat je zegt, zeggen wat je doet. Is dat nou echt zo moeilijk? Je niet beter, sterker, slimmer, leuker, rijker, verlichter, meer ‘af’ of ‘de expert’ voelen. Geen goeroe, leider, voorbeeld, voorloper of miljonair hoeven zijn. Gewoon leven, zijn, het simpel houden en mensen niet continu voorhouden dat ze meer moeten leren, meer moeten uitgeven, beter of de beste moeten worden. Omdat ze prima zijn zoals ze zijn. En omdat ze prachtig zijn als ze puur zichzelf durven zijn en durven zeggen wat ze voelen. Zonder opsmuk, poeha, geschreeuw, polonaise van gekte, onechte lachjes, makeup en gelikte websites. Oordeel ik dan zelf ook? Vast. Ik roep ook niet dat ik oordeel-loos ben. Dat scheelt 😉
En dan dus DE Social Media-vraag. Blijven, of niet? LinkedIn, Twitter… Facebook. Zonder persoonlijk profiel op Facebook ook meteen… BAF… geen zakelijke Kwartjes-pagina meer. De pagina waarop we delen hoe wíj zijn. Zo puur mogelijk. Met soms een knotje, oké… Ook op mijn ‘eigen’ LinkedIn-, Twitter- en Facebook-pagina deel ik mezelf. Zoals ik ben. Met de ups en downs. Volgens mij meestal heel eerlijk en als dat niet zo is prik je daar ook zo doorheen. Ga ik er dan mee stoppen? Dat delen? Of ga ik gewoon al die mensen die het voor mij (zegt alles over mij uiteraard, niks over hen! 🙂 ) onzuiver maken niet meer volgen? Ik ga er eens een nachtje over slapen.
Misschien tot later 😉
<3
Naath
Recente reacties