Mijn eetstoornis… en IK

Het broodbakje met de zelfgefabriceerde spinaziequiche staat op de passagiersstoel naast me. De, eveneens zelfgemaakte, broccolisoep zit veilig in een mini-thermoskan, speciaal gemaakt om soepjes en zo warm te houden. Lukt trouwens niet zo goed, de soep is altijd lauw...

Angst van jou

“Mens, wat ben je mooi… kwetsbaar, open… als je voldoet aan mijn verwachtingen” Het wordt nooit zo gezegd. Toch is dit vaak wel de ware boodschap. Kijk eens ‘op werk’ hoe vaak volledige openheid, persoonlijke waarheid echt...
Door jou…

Door jou…

“Door jou ga ik dood van de pijn”. Het klinkt uit de wekkerradio en ik trek mijn kussen over mijn hoofd. Ik wil ‘t liefst nog wat slapen maar mijn hoofd gaat meteen aan. Door die ene zin. In een liedje. ‘Wat zou hij of zij hebben gedaan dan?...

T

Vorige week. Heftig nieuws. Een jonge vrouw, vol plannen, ambities, leven… was er niet meer. Verongelukt. Ik moet nog steeds slikken als ik erover schrijf. Wat een ongelooflijk drama. Niet te bevatten. Ik kende haar niet goed, maar we hadden geregeld app-contact...

“Serieus? Echt… Serieus?”

Zo’n 25 keer per dag kan mijn lieve vrouw dit tegen mij aansmijten. Vol met oordeel, verbazing en doordrenkt in afkeur over wat ik nu weer heb gedaan, ga doen, bedacht heb of voorzichtig betracht te gaan ontdekken. Of toch niet? Ik zou er zo gek van kunnen...

Deksels

Ik zie haar staan en voel hoe mijn eigen handen zich tot vuisten ballen. Het is zo herkenbaar. Haar verhaal, haar uitspraken, de uitdrukking in haar gezicht. Grote ogen, pikzwarte pupillen. Angst. Het is pijnlijk, rauw en misselijk makend om te zien en met haar mee te...