Ik wilde alleen even iets opzoeken op mijn telefoon.

𝗗𝗿𝗶𝗲 𝗸𝘄𝗮𝗿𝘁𝗶𝗲𝗿 𝗹𝗮𝘁𝗲𝗿 𝘇𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗺𝗲𝘁 𝗲𝗲𝗻 𝘄𝗮𝘀𝗸𝗻𝗶𝗷𝗽𝗲𝗿 𝗶𝗻 𝗺𝗶𝗷𝗻 𝘄𝗶𝗻𝗸𝗲𝗹𝗺𝗮𝗻𝗱𝗷𝗲.
Geen idee waarom.

Heb jij nou ook wel eens dat je je telefoon pakt om iets op te zoeken… en drie kwartier later nog steeds niet weet wát het was?
Same.

Ik denk serieus dat we over tien jaar 90% van de wereldbevolking kunnen afvinken voor een ADHD-diagnose. Niet omdat we allemaal ‘iets hebben’, maar omdat onze wereld zo vol en snel is geworden dat geen enkel hoofd het nog bij kan benen.

We leven in een wereld waarin:
– je altijd iets kúnt doen
– je nergens meer op hoeft te wachten (behalve op je DPD-pakketje 😉)
– je elk leeg moment opvult met scrollen, shoppen of reageren
– je brein nooit echt uit mag

En ondertussen moeten we dus nog ‘gewoon functioneren’.
Op werk, thuis, in je relatie, in de supermarkt.
Serieus: het is topsport geworden om iets af te maken zonder onderbroken te worden door een appje, melding of opvlieging van “O, ik moet NU ineens die lamp vervangen!”

Officiële lijstjes zeggen dat je voor een diagnose o.a. snel afgeleid, vergeetachtig, chaotisch en ongestructureerd moet zijn.

Nou. Hallo maatschappij.
Alsof we met z’n allen in een mentale achtbaan zitten en dan verbaasd zijn dat we duizelig worden.

En ja, ik roep regelmatig: “Het is de overgang hoor.”
Ook al weet ik dondersgoed dat ik gewoon te veel tabs open heb. Zowel op m’n laptop als in m’n hoofd.

Jeroen: “Waar was je eigenlijk mee bezig?”
Ik: “Ik ging de was doen. Maar toen zag ik de wasmand. En de post. En m’n telefoon.”
J: “En toen?”
Ik: “Bestelde ik wasknijpers via Vinted. Ja, zelfs dáár verkopen ze die.”

Vraag voor jou:
Hoeveel van die officiële ADHD-criteria herken jij in je eigen gedrag? En lukt het jou weleens om je brein écht rust te geven?