De puber (ja, die met die oogrol) heeft geen idee wat er met haar moeder aan de hand is.
Ze zegt rare dingen. Ze huilt ineens bij Insta-shorts. Ze zoekt de afstandsbediening terwijl ze ‘m in haar hand heeft.
En ze is… heel erg aanwezig. Of juist ineens foetsie.
De puber snapt het niet.
Wat ze wel weet: het is anders thuis.
Licht ontvlambaar, sneller geëmotioneerd, en soms echt chill.
(Als mama dan ineens midden op de dag zegt: “Zullen we een ijsje halen?”)
Ze moppert soms.
Maar laatst zei ze:
“Weet je mam… misschien heb jij gewoon even een puberteit, maar dan andersom.”
En ja.
Daar zit wat in.
Overgangspuber. Laat haar af en toe met rust. En koop chips. Veel chips.
(En af en toe: een warme kruik en een knuffel. Maar dan stiekem, zonder dat iemand het ziet.)
Recente reacties