Ik vertrouw erop dat er wel weer eentje komt.
Pip’s Kwispelwijsheid #2
Over geld en angst om tekort te komen.
🐾
Ik hoor jullie weleens praten over geld.
En eerlijk? Het klinkt zó vermoeiend.
Er is te weinig.
Of misschien komt er straks te weinig.
Of misschien vinden mensen dat jij teveel hebt. Of te weinig vraagt. Of niet genoeg oplevert.
Pfoeh.
Jullie stressen je suf over iets wat ik niet eens kan vasthouden.
Geld. Werk. Rekeningen. Waarde.
Ik weet één ding:
Als ik honger heb, laat ik het weten.
En negen van de tien keer komt er dan iets.
Geen foie gras misschien. Maar wel brokjes. Of een stukje appel. Of iets wat per ongeluk viel.
Ik leef niet in tekort.
Ik leef in vertrouwen.
Niet naïef… maar met ritme.
Met aanwezigheid.
Met reageren op het moment.
En als er niks is?
Dan ga ik slapen.
Of ik kijk lief. Of ik ga even liggen op iets zachts.
Wat ik níet doe?
Dagenlang rondjes lopen in mijn hoofd over wat er allemaal mogelijk mis kan gaan.
Ik ben nu hier. En nu is er genoeg.
Morgen zie ik dan wel weer.
Tot zover Pip.
🐾
–&–
Kleine kanttekening door het vrouwtje.
Pip verstopt haar botjes soms wel.
In de tuin.
Achter het tosti-ijzer.
Bij de planten.
In de prullenbak.
Dus technisch gezien verzamelt ze ze wel 😉
En ja. Ik weet dat het voor veel mensen echt een dagelijkse grote zorg is. Dit is ook niet onaardig bedoeld. Gewoon eens een andere manier van kijken naar dingen. Dat kan Pip heel goed ❤️
Recente reacties