Pap is 80, mam 78. En als we op bezoek komen, ligt het lijstje al klaar.
Niet zozeer met boodschappen of tuinwerk (al mocht Jeroen vandaag wel even met de kettingzaag aan de gang om wat boomstronken op kachelformaat te krijgen ๐).
Maar met dingen als:
โDe printer wil ineens niet meer printen.โ
“Ik krijg mijn gehoorapparaten niet meer gekoppeld aan de app.”
โIk weet het wachtwoord niet meer.โ (En het boekje waar ik ze in gezet had was ook kwijt)
โWat is een QR-code ook alweer?โ
โKun jij even naar die boete kijken, we moeten via internet reageren.โ
โWaarom knippert de WiFi zo raar?โ
“De deurbel werkt maar op 1 telefoon. Hoe dan?”.
โVolgens mij ben ik ergens op geabonneerd maar ik weet รฉcht niet meer waarop.โ
Wij doen het met alle liefde. Tuurlijk.
Echt waar.
We doen het. Met liefde. Met geduld. Met een glimlach.
Niet omdat het altijd makkelijk is. Maar omdat het voelt als zorgen vรณรณr.
Omdat ze het vragen. Omdat ze blijven proberen. Omdat ze nog altijd bij willen blijven, ook al gaat het allemaal duizelingwekkend snel.
De wereld is digitaal, razendsnel en โslimโ geworden.
Maar vaak ook onbegrijpelijk. Zeker als je niet bent opgegroeid met apps, updates, QR-codes en abonnementen die stilletjes geld afschrijven voor een videobewerkingsprogramma waar je nog nooit op geklikt denkt te hebben.
En dus schuif je als dochter of schoonzoon automatisch in de rol van tech-support, fraude-adviseur รฉn abonnementenspeurder.
(Plus houthakker. Maar die is buiten. En ruikt naar vuur en koffie.)
En weet je wat misschien nog wel het mooiste is?
Dat we samen op de bank zitten. Tussen de snoeren. Met een paaseitje erbij.
Dat we samen lachen als iets wรฉl lukt.
Dat ze blijven vragen. En blijven leren.
En dat wij mogen helpen.
Maar zou het, misschien, ook gewoon wat makkelijker mogen?
Met iets meer vriendelijkheid. Duidelijkheid.
Zodat zij niet het gevoel hebben dat ze dom zijn. Want geloof me: dat zijn ze echt niet.
๐๐ฒ๐ ๐ถ๐ ๐ด๐ฒ๐๐ผ๐ผ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐๐ถ๐ท๐ฑ ๐ฑ๐ถ๐ฒ ๐๐ผ๐บ๐ ๐๐ฒ๐ฟ๐ด๐ฒ๐ฒ๐ ๐ถ๐ฒ๐๐ ๐น๐ฎ๐ป๐ด๐๐ฎ๐บ๐ฒ๐ฟ ๐๐ฒ ๐ด๐ฎ๐ฎ๐ป.
Kunnen we eens wat meer rekening met deze generatie houden? Ze wat vaker even helpen? ๐
digitaalgedoe liefdevoormijnouders helpdeskaanhuis jeroenennaath
Loop jij er soms ook tegenaan? Met ouders… of misschien wel zelf?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik met die wachtwoorden er รกl die pincodes soms ook in de war raak.
Iemand de gouden tip?
Recente reacties