Terug naar binnen
terug naar binnen
Gister… weer even een fijne spiegel. Ik dacht namelijk echt dat ik het al deed. Altijd. Overal. Kijken naar wat er wèl is. Wat er wèl kan. En toch merkte ik ineens dat dat niet zo is. Ik heb er even op gekauwd. Nadat ik eerst boos was. Op mezelf. Teleurgesteld. In mezelf. Leuk cirkeltje.
Ik was voor het eerst in 2 weken weer in ons huis-aan-zee. Tijdelijk ben ik nu meer in Twente zodat de, inmiddels volwassen, pubert zijn eindexamen in alle rust kan doorlopen. Ik stapte binnen en had er ook echt zin in om hier weer te zijn. Ik had het gemist, zoals ik de laatste week ook elke dag al hardop had uitgesproken. De zee, de skreeuwende meeuwen, het huis…. het huis?
Mijn aandacht ging meteen naar een onbekend pak drinken in de koelkast. Een beschimmelde avocado. Een stapel kleren op ‘mijn stoel. 6 handdoeken aan de badkamerdeur ( voor 3 mensen?) Een te vol aanrecht en een nog vollere wastafel. Niet dat er rare dingen op stonden, maar ik vond het teveel. Dat flesje moest in de kast. Die nagelknipper in het bakje… ik ging overal, echt óveral, over lopen zeiken. Miepen. Moeilijk doen. WTF?
Ik zag niet eens dat er nieuwe bordjes voor het raam stonden. Dat er was gestofzuigd, gewassen, opgeruimd, bordjes waren gemaakt en gekocht en neergezet… enzovoort enzovoort. Hoe dan?? Waarom zag ik dát niet? Terecht kreeg ik er een vraag over. En een goed gesprek. En dat bracht de boel weer even in perspectief. Ik was de regie kwijt. Over dit huis. Er gebeurden dingen waar ik niet bij was geweest. Er werd geleefd. Ook zonder mij. Èn dat was best even slikken. Het boos en teleurgesteld zijn zat hier ook aan vast. Dus werd ik het maar op mezelf.
Nu zie ik het. En voel ik het. Ik was met ‘buiten’ bezig. Niet met binnen. Ik mag me meer thuis gaan voelen van binnen uit. In mezelf. Dan is ieder huis, iedere plek, oké. Dan heb ik geen regie nodig over dingen, spullen en nognietopgeruimdewas.
En dan hoef ik die lieverd, die hier inmiddels alles (zo goed als … want Hee.. verrotte avocado? 
) perfect regelt en bij houdt ook niet op zijn vingers te tikken. Zijn hoofd er niet af te bijten. Want eerlijk.. met hoofd is ie veel leuker
Kijken naar wat er wèl is. En de rest goed genoeg vinden. Kan ik. Vast wel.
N X
0 reacties