Vanaf 1 januari deed ik mee aan ‘ ik pas’. Letterlijk: vanaf, want ik begon officieel pas de tweede. De eerste waren we namelijk in het casino en kreeg ik het nog voor elkaar de glaasjes champagne van zowel Jeroen (die gewoon nooit drinkt omdat hij een soort allergische reactie krijgt dan) én van 18+ kids in een half uurtje weg te werken.
Dat was eigenlijk vrij representatief voor de periode ervoor. Ik dronk teveel. Ja, koffie. Maar ook alcohol.
Nooit als ik moest rijden en door de week ook niet overdag, maar als de fles in het weekend of ‘s avonds open ging, dan ging hij ook leeg zeg maar. Stiekem alvast een glas leegdrinken in de keuken en dan vast bij schenken… zogenaamd beginnen met cola maar daar dan toch al wat whisky door doen (en dan beweren dat mijn cola écht dezelfde kleur was hoor.. kwam door die mooie zonsondergang die recht in mijn glas viel dat dat anders leek). Kortom: het was tijd eens te kijken wat er zou gebeuren als ik rigoureus zou stoppen.
Het antwoord verbaast me. Echt.
Het doet me namelijk, nog steeds, niets! Noppes nada.
We zijn bijna 3 maanden en ik denk zo’n min 25 flessen wijn (en heel veel zware biertjes, liefst kanon, en whisky, wodka (kan zelfs door de spa!) en limoncello (vitamine C!) verder… en IK MIS HET NIET!
Toen we vorige week hoorden dat binnen blijven het motto zou gaan worden sloeg even de paniek toe. Er stonden namelijk nog ergens aangebroken flessen, in twee huizen!
Maar weet je… die staan er nu gewoon nog!
Ik heb geen drank nodig… hoef niet meer te dempen. Ik voel. En Ik huil dan even (heul hard) om alles wat kut is. En soms ben ik boos. Giftig. Mijn bijnaam is met vlagen Eucalypta.
Ik drink koffie. Soms met thermoskannen tegelijk. Dat wel. Er komt vást ook nog een dag dat ik daarin wat ga minderen. Voor nu ben ik blij met hoe het gaat. En zo trots als een aap… met 7 … bananen. Als jij nou merkt dat de drank deze dagen een steeds grotere vriend wordt (écht, ik kan het me voorstellen, niks om je voor te schamen)… stel jezelf dan eens die ene vraag. ‘Wil ik dit echt?’
Of wil je eigenlijk iets heel anders? Mis je je vrienden, het stappen en lekker even kletsen? Zou je zo graag een knuffel van iemand willen die je nu even niet ziet of misschien wel nooit meer zal zien? Durf je niet bang te zijn of moet jij je nou eenmaal altijd sterk houden en voor die ander(en) zorgen?
Praat erover. Voel. Laat toe. Durf te delen.
Als je het niet daar kan dan bel, mail of app je maar. We zijn er hier. Nu ook. Praat. Deel. Huil. En als het iets voor je doet: bid.
Het zijn €@$_#%/÷#- tijden. Maar drank is niet de oplossing. Misschien is minderen of stoppen, juist nu, wel veel makkelijker dan je denkt. Neem het maar van dit (voormalige!) drankorgel aan.
Fijne dag. Ik haal even koffie.
XN