Maanden-, zoniet jarenlang was het een discussie. De borsteltjes-wissel op de elektrische tandenborstels. Wij poetsen zelf, op aanraden van de mondhygiënist (brrr) elektrisch. Wordt het beter schoon van, schijnt. De kids wilden ook graag elektrisch poetsen. Maar om nou 4 (of zelfs 6!) van die dingen te kopen… dat vonden we teveel van het goede.
De oplossing was snel gevonden: ieder een eigen borsteltje en na het poetsen wissel je de borstel weer om voor de ander. Twee apparaten, easy peasy. Alleen… het wisselen van het borsteltje werd een ding. Iedere dag weer zat er een ander borsteltje op ‘mijn’ tandenborstel. Ik heb gevraagd. Geroepen. Gesmeekt. Er veranderde niets. Iedere dag weer was het raak. “Geen zin”, “vergeten”, “waarom zou ik?” enzovoort. Discussie.
Totdat ie ineens viel. Eigenlijk was het niet raar. Ik wisselde het borsteltje namelijk, uit pure nijd en opstandigheid, zelf ook niet terug! De eerste dagen deed ik het nog dubbel. Andere borsteltje eraf, mijne erop, poetsen, andere borsteltje er weer op. En… wonder boven wonder… er gebeurde ineens iets! Op een avond zat ineens mijn bosteltje er al op toen ik wilde gaan poetsen! Nou ja! En sindsdien is het standaard. Ik heb er niets over hoeven zeggen, niets meer hoeven doen. Iedere avond wordt het borsteltje heel lief weer terug gezet na het poetsen. Nu doen we allemaal 1 wissel. En we doen het, heel lief, vóór de ander. Probleemloos!
Het is een grappig verschilletje… maar het werkt wel. Eigenlijk is het nog steeds 1 keer wisselen. Maar waar ik dat voorheen voor mezelf deed en baalde dat ik het al-wéér moest doen, voelt het nu andersom. Iemand doet iets liefs voor mij. Extra leuk… het dopje gaat ineens ook vaker weer op de tandpasta. Jeetje!
Zou dit op meer gebieden zo kunnen werken? Dat we eerst even investeren in het ‘dubbel-doen’ en dat de ander daarna als vanzelf gaat mee bewegen? Het zou toch wat zijn… 😉
Recente reacties