Natuurlijk doe ik het zelf ook. Ergens iets van vinden. Een mening hebben. Over slecht ingeparkeerde auto’s, te hard rijdende motoren, hondeneigenaren die hun shit níet opruimen… Ik hoor mezelf geregeld hardop een opmerking in die richting maken. Gelukkig mág ik ook van alles vinden. En ik mag het nog delen ook. Los ik er iets mee op? Nee. Niet als ik in mijn stoeltje achter het raam van alles blijven zitten ‘vinden’ van het rij- en poepgedrag. Als ik het ècht anders wil moet ik in de benen. Naar de Gemeente bijvoorbeeld. Actie ondernemen. Vragen stellen. En dan nòg gebeurt er meestal niet zoveel. Want wat ik vind, is van mij (en dat mag ik nog houden ook). Het is natuurlijk best fijn wanneer anderen het met mijn mening eens zijn en er wèl iets verandert. Daarmee wordt de straat oversteken en tijdens een training met de deelnemers op blote voeten naar het strand kunnen lopen een stuk relaxter.
Een mening hebben. Het mag en we doen het allemaal. Maar waar komt ie vandaan? De quote op de (OM-DENKEN 😉 ) scheurkalender vandaag lijkt best een ingewikkelde. Ik ben het er ook niet helemáál mee eens. De kern klopt voor mijn gevoel echter wel. We mogen denken wat we willen. Alleen… we doen het lang niet altijd, vrij denken, vrij ‘dromen’, en ja: nog belangrijker: vrij voelen. Want we mógen dan wel alles denken en voelen… heel vaak is het niet zo vrij en al helemaal niet van onszelf. We bedenken namelijk al meteen wat een ander er wel niet van zal vinden, of iets wel mag of kan en of het niet raar of stom of egoïstisch is. We hebben allemaal onze patronen, onze riedeltjes en regeltjes mee gekregen. Eerst goed nadenken (want dat kunnen we zo lekker vrij… totdat we doorhebben dat zelfs dát niet eens klopt) en dan pas doen. Je ‘verstand’ gebruiken. Vooral rekening houden met een ander, want jaja, de gedachte die er in de vorm van een (gevormde) mening uitkomt kan de ander ook nog eens kwetsen.
Pfff… als je er zo naar kijkt is het doodvermoeiend. We zeggen dus wat we vinden maar vinden dat eigenlijk doordat we geleerd hebben dat zo te vinden. En dan kan een ánder er ook nog eens door ‘geraakt’ worden? Hoe dan? Als ik mensen die hun peuken zo uit hun autoraam kieperen stom vind (op basis van wat ik zelf heb meegekregen) en dat zeg… gaan die peukenkieperaars hun gedrag dan veranderen omdat ze ineens vinden dat ik gelijk heb? Of voelen ze zich beledigd omdat ik vind dat ze iets niet mogen doen? Tuurlijk niet. Net zoals ik niet onder de indruk ben van de mening van een ander, zijn zij dat ook niet door wat ik vind. We roeptoeteren maar wat!
Het kan wèl interessant zijn om eens door te vragen. Echt in gesprek te gaan. Waarom vindt de ander dit? Zit er een kern van waarheid in? Is iets samen op te lossen in plaats van modder naar elkaar te gaan gooien? Kunnen we wat meer ‘volwassen’ zijn, de ander accepteren en in zijn/haar waarde laten en oprecht nieuwsgierig en geïnteresseerd in elkaar zijn? Begrip hebben? Samen Leven ipv ieder op ons eigen eilandje vol regels en meningen? Het zou er toch een stuk gezelliger op worden.
En dan weer even terug naar de quote. Voelen. Delen. Die mis ik in de quote. Voel wat er is, wat je wil en deel dat op een volwassen manier. Dan begrijp je meteen waarom de ander doet zoals ie doet. Simpel hè.
Fijne dinsdag.
<3 N
Oja… Dit soort dingen leggen we nóg begrijpelijker uit op 18 mei in Apeldoorn. EN nog veel meer. We laten het je zelfs ervaren. Hoe kan jij nou zelf in die volwassen positie blijven en wat levert het je op? Kom maar kijken. Je hebt er de rest van je leven wat aan. Pinky promise. kwartjes.nl/apeldoorn/ #theaterdag #sheerenloo #Kwartjesvallen
Recente reacties