“Hij zegt dat ie gelukkig is. Heel eerlijk? Ik weet niet of ik gelukkig ben. Hoe voelt dat dan? Wanneer weet je of je gelukkig bent?” Ze klinkt wanhopig. Ze wil het zo graag begrijpen.

Ze vertelt over haar doodzieke broer. Hij heeft niet lang meer te leven. Het verdriet dat ze daarbij voelt is groot. Ze legt uit dat dat volgens haar dus ook maakt dat ze niet gelukkig kán, mág en wíl zijn. “Hij is ziek en hij klaagt nooit. Ik zorg voor hem, regel alles en ben er als hij mee nodig heeft. Ik word er zo verdrietig van…” Een traan loopt over haar wang. “En hij zegt dus dat het goed is zo… dat hij gelukkig is met alles wat hij nog heeft!”

Ik vraag haar hoe het is om nog bij hem te kunnen zijn. Ze praat over de mooie, echte gesprekken die ze nu met elkaar hebben. De oppervlakkigheid van vroeger is weg. Het gaat nu echt ergens over.
“Hoe voelt het, als jullie zo bij elkaar zijn?”
Ze veegt haar tranen weg. “Fijn! Ik ben heel dankbaar voor die momenten.”
“Kunnen jullie ook samen lachen? Genieten? In het moment zijn?”
Ze knikt.
“Zou dat gevoel in de buurt kunnen komen van geluk?”
Grote ogen.
“Het zijn maar hele kleine momentjes… maar: ja! Ik ben echt gelukkig als hij deelt waar hij blij van wordt”.
Ze zucht. “Ik ben soms dus echt gelukkig ook als ik eigenlijk vind dat ik het niet mag zijn.”

We hebben het over meer van dat soort momenten. Als haar zoon ’s ochtends tussen haar en haar man in in bed kruipt en vertelt over wat hem bezighoudt. De eerste zonnestralen die dat ene hoekje in de tuin nèt genoeg opwarmen om al buiten te kunnen zitten. Of de nieuwe Tony’s Chocolonely met kokos en pecan..

Er komt langzaamaan een steeds bredere lach op haar gezicht. “Ik ben gelukkiger dan ik dacht.” We lachen er samen om. Ons hoofd maakt ons zo graag iets anders ‘wijs’. Voelen. Daar ligt de sleutel. Zij gaat het doen. Iedere keer dat haar hoofd met haar aan de haal gaat gaat ze terug naar haar gevoel, haar buik. En dat is voor nu echt even genoeg.

Geluk zit in kleine dingen. Dingen die je soms niet eens meer ziet. Kijk maar eens om je heen…