Deze stond op de scheurkalender. Ik moest er om lachen. Maar… het raakte ook iets merkte ik.
Want… ook ik ben er gevoelig voor. Vluchten in suiker, mezelf niet kunnen afremmen qua drinken, kopen (hetzelfde shirtje in 3 kleuren) en als ik een casino binnen loop moet ik mijn portemonnee of pasjes aan iemand afgeven die ik voor mijn eigen veiligheid mee neem. Ik krijg al kriebels in mijn buik bij Vakantieveilingen.. nou ja. Dat dus.
De laatste tijd gaat het goed. Ik ben echt trots op mezelf. De drang naar alles is veel minder en het kost me niet eens moeite.
Sinds ik aan zee woon loop ik het strand op als ik ‘de drang voel tot’. En het is hier rustig. Ik durf mijn gevoel hier vrij te laten stromen en hoef niet meer te dempen. Heerlijk is dat.
Ik heb echt al héél lang geen kleding gekocht. Vooral ook omdat mijn kast nog steeds zo vol hangt met oude impuls aankopen terwijl ik met dan de helft heb opgeruimd met de laatste verhuizing.
Dus.. Ik lach nu om deze kalender quote en weet diep van binnen: er is maar één therapie voor mij. Áls ik die al nodig heb. En die therapie heet LEVEN. Met de liefste, leukstemens(jes) die ik ken. Zij (en de zee… en ja: zelfs de hond!) zijn allemaal op hun eigen manier mijn therapeut. Gratis en voor niks 
Wie of wat is jouw ‘therapeut’?
Recente reacties