Weet je nog wat jij als kind leuk vond? Je je verwonderde? Geen gedoe, geen gezeur en lekker vrij. Hoewel… school had natuurlijk eigen regeltjes, net als de spelletjes die buiten gespeeld werden en er werd meestal wel even over straat geroepen dat je nu toch écht binnen moest komen voor het eten. Heel veel meer was er niet. Soms leek de tijd wel stil te staan.
Ik ken dat soort momenten nu gelukkig nog. Vooral als ik op het strand ben. Ik kan écht een half uur naar de zee staan of zitten kijken. Naar de beweging van de golven, die soms ook bijna zijwaarts gaan op de plekken waar ze een ondieper deel raken. Maar ook naar de lucht. De wolken, iedere dag, ieder uur, zelfs elke minuut weer anders. De kleuren, de vormen. De ene dag zijn het een soort zachte watten in de lucht, de ander dag is het één grote grijze massa.
De tijd verliezen. Verdrinken in jezelf, in wat je aan het doen bent. Even helemaal bezig met wat er is en de rest is niet belangrijk.
Als mijn hoofd me ervan probeert te overtuigen dat ik écht heel veel moet plannen en me druk zou moeten maken… Over werk, geld, dingen die al gebeurd zijn of nog gaan komen.. dan is dat tijdloze gevoel mijn beste vriendje. Het is het enige dat ik zeker weet. Dát moment. Als een kind dat zich verwondert. Kan jij dat nog?
❤ N
Recente reacties