Ik was er niet naar op zoek. Helemáál niet zelfs. En toch gebeurde het. Ik werd verliefd. En niet zo’n beetje ook. Ik weet dat je hier eigenlijk niet over praat. Vooral omdat mensen er iets van vinden en het niet ‘hoort’. Je zou het een taboe kunnen noemen.

Ik weet ook dat het veel vaker voorkomt dan de meeste mensen denken. Er wordt alleen gewoon niet over gesproken. Durf jij erover te praten als het zo is?

Dan de vraag der vragen: Is het erg om verliefd te worden?

Als het gaat om een verliefd gevoel bij een puppy, je eigen kinderen of de baby van die lieve collega? Tuurlijk niet. Verliefd worden kan op heel veel manieren. Maar écht verliefd op iemand… terwijl je al ja hebt gezegd tegen iemand anders… nee. Dat kan écht niet. Het voelt heerlijk! Maar het mag niet.

En tóch gebeurde het.

Inmiddels zijn we zo’n 2,5 jaar verder, zijn we getrouwd en ben ik nog altijd verliefd. Op hem, op ons en op ons leven.

Ja… bij die eerste lach dacht ik inderdaad ‘oh, shit!’ En… dat denk ik nu nog steeds iedere dag als ik die lach zie. Verliefdheid zou maximaal 18 maanden kunnen duren. Ben ik even blij dat ik tijd niet zo belangrijk vind ?

En… mocht je jouw verhaal durven delen: ik ben benieuwd! Bestaat tijd in jouw verhaal óók niet?

Liefs!