We blijven het doen. Kijken naar de ander. Wijzen. Iets vinden. De ander is eigenlijk nooit goed zoals ie is. Of het nou gaat om een goede (re)actie van iemand anders (Want: “Daar zit vást iets achter”. “Slijmbal”. “Jaja, hij/zij heeft makkelijk kletsen!”) of om iets negatiefs (“Dat dóe je toch niet!” “Belachelijk!” “Lekker anoniem op social media durft hij/zij wel”)… altijd vinden we er iets van.

Wat als we er nu eens van uit zouden gaan dat de ander geen slechte (bij)bedoelingen heeft? Dat de ander iets zegt of doet vanuit wat hij/zij denkt of voelt dat goed is? Wat als we nou eens helemaal niets hoeven te vinden van die ander? Er wordt iets gezegd of gedaan en dat is zo. Moet ik er zelf iets mee? Is het voor mij onhandig wat die ander doet? Dan kan ik het delen. Aangeven wat ík erbij voel. Meer niet. Het is daarna weer helemaal aan die ander of die er iets mee kan, wil of moet.

Ik weet het: het klinkt allemaal zo simpel. En natúúrlijk zit ik ook nog steeds geregeld mopperend iets te vinden van die ander. Ik merk alleen wel dat het steeds makkelijker wordt bij mezelf te blijven. En dat lucht op, kan ik je vertellen! Een van de simpelste manieren is om gewoon veel minder op social media te ‘zitten’. Minder informatie, minder ‘wat vind ik daarvan?’ en veel meer tijd over!

We gaan anderen niet veranderen. Moeten we ook niet willen. Niets is toch irritanter dan wanneer een ander jou gaat proberen te overtuigen van wat je allemaal anders zou moeten doen? Blijf op je eigen stuk en kijk eens in de spiegel ipv naar die ander. Ga lekker met jezelf in discussie en hou tijd over. Kijk naar jezelf voordat je iets van de ander vindt. Levert je bakken energie op. En zelfkennis. Ook leuk 😉

<3  N