…. alles.

Ik zie, ik hoor, ik ruik, proef, voel en denk… ik ervaar alles zoals ik het alleen doe. Iedere ervaring is voor mij en zo voor iedereen uniek.

En toch.. toch doen we alsof het niet zo is.

Wij vinden van alles, beargumenteren en overtuigen ons suf om de ander te ondermijnen. Dat wat zij zien, horen etc is niet zoals het is. Het is zoals jij het ervaart, nou ja… vindt. Of denkt wat het moet zijn.

Jij vindt en ik moet (mij aanpassen aan jou) en als ik dat niet doe dan keur je mij af.

Op sociale media wordt dit door de anonimiteit versterkt, maar meer en meer in het echte leven doen we dat de hele tijd. Ver-oordelen en overtuigen. Strijden.

Zou leuk werken als je een klusbedrijf hebt. Het huis is van mij en jij komt alles opknappen.

Mijn ruimtes maar jij bepaalt: de grootte, de kleuren, het interieur, de styling, het leidingwerk etc ect. Alles. Ik vind ik vind wat jij niet vindt en dat is… alles. Allemaal zoals jij het graag ziet. Zoals jij vindt dat het hoort.

Ik herhaal nog even: het is mijn ruimte.

Als jij dat voor iedereen zou doen, dan krijgt dus iedereen hetzelfde huis. Leuk beeld? Soort van ons onderwijs ook ?. Allemaal dezelfde kinderen die na 8 jaar de basisschool verlaten (kleine irritatie van mij ?).

Zo doen we het toch allemaal vaak. Die huizen zijn de hokjes waar iedereen in moet. Dat zijn het werk, de sociale status, uiterlijk. De normen. Al jouw (ver)beoordeling van het leven van een ander.

Wat als ik zeg: Jij vindt het, dus hou het lekker daar. Bij jezelf en van jezelf. Je mag het zeker met mij delen, maarrrr….

Stop bij je eigen grens en dus direct bij die van mij. Wat jij ziet, hoort, voelt, denkt, ruikt, voelt… ervaart is van jou. Neem daar verantwoordelijkheid voor. Zorg daar voor en niet voor mij. Ik kan dat zelf.

Deel tot jouw grens en neem achter die grens waar wat er daar gebeurt. Mooi woord: neem het waar. Een waarheid. Jouw ervaring is dan waar en mijn waarheid is dan waar.

Vanuit die waarheid opnieuw dat spelletje spelen?

Ik zie ik zie wat jij niet ziet en dat is prima. Samen leven en creëren wordt dan wederzijds:

Ik kan ik kan wat jij niet kan en dat is prima. Heb jij wellicht hulp nodig?

Veel plezier samen. Leef je uit ??

Jeroen