Dokter, hoe?

Hoe hoe hoe! De vraag der vragen als het gaat om niet durven, niet weten. Hoe, samengevoegd met dan. Hoe dan? Als het antwoord in een medicijn bij de dokter te krijgen zou zijn, dat zou relaxed zijn he?

Collectief lijken we er wel altijd naar op zoek. DE pil om in 1 klap van al onze angsten en vragen af te zijn. “Dokter!! Hoe dan??” Of de dokter nu een arts is of een coach, een leraar, een ouder. Iemand buiten jezelf. Op zoek naar die pil gaan we langs bij allemaal mensen die weten hoe of denken te weten hoe. Op basis van ervaringen, vaker nog op basis van kennis. 2x een risico.

Ervaringen zijn van die mensen zelf, niet die van jou. Kennis uit een boek is geleerd, aangeleerd, gebaseerd op ervaringen van een schrijver of wederom op basis van bedachte zaken, theorie.

Je kopieert in beide gevallen iets van een ander. Als je een ander vraagt naar de hoe, dan krijg je haar of zijn hoe. Jouw angst is niet weg te nemen met de hoe van hen. Hoe? Doe!

Het is echt een klote antwoord als het gaat om angsten en onwetendheid bij je eigen vragen. Het is wel de enige weg voor jou. Jij weet als enige wat goed is voor jou. Jouw hoe is van jou en niemand anders. Doe en je ervaart jouw hoe.

Wat mist er collectief? Vertrouwen. Zelfvertrouwen.

Hoe? Sta stil, ervaar, voel de weg van de minste weerstand, zet een stap en herhaal dit ieder moment weer. Dat is jouw hoe. Elke beweging van jouw lijf is op basis van jouw gevoel echt de enige weg. Weerstand in welke vorm dan ook is weer een signaal om je richting aan te passen, je handeling aan te passen. Maak het zo simpel.

Simpel is niet dat er geen emotie is. Emotie is een resultaat, zonder oordeel. Dat is er gewoon. Een reactie van je lijf om spanning los te laten. Spanning die is opgedaan in een periode van weerstand.

Daar wringt het in ons. Bij weerstand, zeker van emotie als verdriet en boosheid laten wij die niet gaan. Nee, wij maken die weerstand alleen maar groter. Het mag er op die momenten niet zijn. Opkroppen die energie. Niet voelen, maar denken. Niet er bij stilstaan, maar (er van weg) rennen.

Rennen naar plekken waar die emoties niet voelbaar zijn. Plekken waar anderen je redden of voor je zorgen. Waar zij zeggen dat het goed is. Terug bij af. Zij bepalen jouw goed. Daar wilde je toch niet zijn? Jij wilde juist antwoord op de hoe voor jezelf.

Hoe kom je dan daar? Daar waar je wilt zijn: stil staan, ervaren, voel de beweging van je lijf, volg de beweging van de minste weerstand, doe tot er meer weerstand ontstaat. Sta stil, ervaar en indien nodig pas je je handeling (richting) aan en herhaal. Komt er emotie? Dan heb je weerstand (energie) opgeslagen die er uit wil. Sta er stil, laat het stromen, volg die beweging ook tot de spanning weg. Je ontspant direct erna. Pak de beweging weer op door al het bovenstaande weer te herhalen.

Zo simpel is leven. Het gaat vanzelf. Ongelooflijk toch? Daarom is het leven niet te geloven, maar te beleven, te ervaren.

Hoe ervaren? Ervaring(en) op doen en jouw innerlijke beweging volgen naar buiten. Niet de beweging van een ander van buiten naar binnen halen en dan bewegen. Daar komt geheid weerstand op, spanning mee. Wellicht voelt dat wel even ontspannen, maar dat is omdat je eigenlijk leunt op een ander. Korte termijn verlichting van spanning door middel van symbiose of parasiteren.

Hoe? Jouw lijf, jouw beweging, jouw energie, jouw weerstand, jouw antwoorden… jouw leven!

Een ander kan er absoluut bij ondersteunen. Het steunen van het onderste gedeelte van jouw lijf: je benen. Als je niet weet hoe, of niet durft, dan beweeg je niet. Alsof je benen verstijven. Om je benen toch in beweging te krijgen kan een klein liefdevolle steun genoeg zijn. Een hand in je rug, die jou laat weten dat het goed is. Wat je ook doet.

Een steuntje in je rug om dat eerste stapje te zetten. Om van een ander net dat ene stukje vertrouwen te voelen die jij nog even mist om te doen. Wetende dat je bang mag zijn, zonder oordeel. Die ene hand die jou op weg helpt. Die mag je lenen van een ander, als hij/ zij hem aanreikt. Tot jij jezelf genoeg vertrouwt om het alleen te doen.

Hoe? Ervaren, ervaringen op doen, op het doen meer ervaringen creëren. Jouw lijf vertelt wel wat er klopt. Klopt het niet, ga dan terug en herhaal alles in jezelf. Tot het moment dat jij in beweging komt.

Durf je nog niet? Vraag een hand die vrij van oordeel ondersteunt om in beweging te komen. Dat ene zetje creëert direct een nieuwe ervaring. Als vanzelf groeit het vertrouwen in jezelf. Met elke ervaring die jij op doet.

Hoe raaaaaaa!! Vrij zal je leven!

 

Jeroen