“Meer leiderschap wordt gevraagd, want dit gaat zo niet langer”. “Echte leiders gevraagd”. “De tig lessen van leiderschap om echt leiding te geven”. Bladiebladieblablabla.
Er lijkt in de van nu wereld zo verschrikkelijk veel te draaien om ‘leiderschap’. DE sleutel tot god weet wat (welke dan ook, of niet) .
Mijn blik? Wij mogen collectief echt eens minder minder minder gecreëerd leiderschap zoeken en inzetten.
Iemand die leiding geeft, is nodig omdat er een groep, een proces of wat dan ook iets moet bereiken. Een doel moet halen en om dat in de vooraf bedachte juiste banen te leiden… juist: een leider die dat leiden regelt.
Wat wij als mens zo massaal zijn gaan doen in de afgelopen 1000-en jaren is gaan denken dat alles, zelf het leven, gecreëerd en gecontroleerd moet worden. Dat wij meer nodig hebben dan wat er is en dat het altijd beter kan. Produceren, produceren en nog meer produceren. Zodat ‘wij’ alles kunnen hebben wat wij ooit voor onmogelijk hielden.
Iets wat er niet is? Maken! Zodat er bewezen wordt dat het toch mogelijk is.
Wat mij betreft iets te ver in doorgeschoten en tegelijk absoluut niet stilgestaan bij alles wat er al wel is. In voldoende mate ook. Meer meer meer, sneller, eerder en van lief en leed vooral goedkoper. Geld en invloed werden de belangrijkste drijfveren. Niet meer onze natuurlijke beweging was leidend, maar onze denkkracht werd leidend.
Hoe anders zou het zijn gegaan als wij bij onze natuur zouden zijn gebleven? Bij onze basis. Die plek van waar iedereen vertrekt. Daar waar alles in de natuur van vertrekt. Die ene plek waar alle kwaliteiten, eigenschappen, talenten al in opgesloten liggen. Dat ene zaadje wat alles en iedereen is vanaf moment 1 in het leven. Waar je niets aan hoef te doen dan te voeden. Als vanzelf.
In alle leiderschapprogamma’s die ik lijdzaam heb mogen volgen zat toch ook die boodschap: “Begin bij jezelf. Terug naar de basis, naar jouw kern”.
Als iedere bedachte leider in deze wereld dat toch weer zou doen. Terug naar de basis. Water geven (voeden) om te groeien tot wat je vanuit je kern echt bent. Niks meer en niks minder dan die natuurlijke weg volgen. De weg van jouw minste weerstand. Waar je niets hoeft (bij) te leren, wat je letterlijk laat groeien. Elke dag weer.
Als iedere zelfgecreëerde leider dat zou doen, dan zijn er op deze wereld (uit)eindelijk genoeg natuurlijke leiders. Dat zullen er veel minder minder minder zijn dan dat er nu rondlopen.
Als een wolf in schaapskleren worden de leiders van nu gevraagd veel moois te delen over passie, talent en authenticiteit, maar wordt er in gedrag toch echt vele andere zaken gevraagd en gedaan.
A voelen, A delen, A doen. Veel simpeler is het niet. Dan is een wolf een wolf en een schaap een schaap.
Wilde iedereen maar weer terug naar de eigen basis, met volledige eigen verantwoordelijkheid voor die basis en alles wat daar uit voort komt. Terug naar de eigenschappen, het gedrag en de kwaliteiten die in dat ene kleine zaadje vanaf moment 1 al zitten opgesloten. Dan zou de wereld er toch vele malen meer natuurlijk uitzien.
Puur, authentiek en vol creërende energie. Vanuit zichzelf aangevend wat nodig is om door te groeien. Net als een leider die weet wat goed is voor zichzelf en alles en iedereen om zich heen.
Wil je weten hoe een leider zich hoort te gedragen? Wat goed is voor jou en hoe jij dat ook kan?
Sta eens vaker stil, kijk dan eens naar Moeder Aarde (ervaar die natuur). Zij doet het namelijk al vele vele vele jaren langer voor, dan dat wij ooit konden (be)denken.
Natuurlijk doet zij dat.
Jeroen
Recente reacties