De hele dag voel ik onrust en ik kwam er niet bij. Grrrr….ik vind, ik oordeel, ik zit vooral stil en ik zoek. Ik zoek tekst, informatie, bevestiging en de juiste woorden. Ik wil iets delen en ik kom er niet bij en toe
Tot nu.
Ik word mij er net van bewust: de schaduwkant van bewust zijn speelt weer eens op.
Waar ik vroeger onbewust mee rende, mee delegeerde, mee schreeuwde en mee roeptoeterde. Mee ‘beter wist’, mee overtuigde en mee ‘manipuleerde’, ben ik mij er nu zo bewust van dat het mij verschrikkelijk in de weg zit.
Opeens sta ik er buiten en ervaar ik die hele speeltuin met de naam “macht en invloed onder leiding van het hoofd” heel erg bewust. Ik zie de touwtjes van invloed, voel de zuivere emoties, hoor de echte boodschap, ruik de angst en proef de behoeften. De behoefte om iets of iemand te worden. Groot groter grootst te zijn.
Ik ervaar al die levendigheid heel bewust. Ik zie het, hoor het, ruik het, proef het en vooral voel het. Alle bewegingen, puzzelstukjes en antwoorden doorzie ik, ervaar ik. Bevrijd van al die patronen en touwtjes die mijn leven bepaalde voel ik mijzelf letterlijk onbevangen (vrij en niet meer gevangen).
Ik ben mij bewust van mijzelf, wat ik wil, wat goed voor mij is en hoe simpel het leven is. Voor mij.
Wat maakt het dan onrustig:
De bewustwording dat ik vroeger dacht er te zijn, het te hebben gemaakt. Daar in die oude bedachte wereld. Waar ik dus nu pas bij ervaar hoe ongelooflijk onnatuurlijk en gevangen die eigenlijk is. Tegelijkertijd de bewustwording van de drang om mensen er ook van bewust te maken. Mensen te bevrijden van die touwtjes, de gevangenis van overtuigingen en gedachten. Hen weer het leven te laten ervaren.
Ik wilde het liefste schreeuwen, hen er van overtuigen dat wat ik ervaar echt DE sleutel is. Hoe simpel het kan zijn en hoe ongelooflijk dwaas we achter elkaar aan rennen. Op zoek naar die ene ene gouden sleutel tot geluk en vrijheid. Gekmakend dat die wereld die ik zie dat niet snapt. Zich niet bewust is van de kracht van binnenuit. Tot ik dus bewust werd dat ik dan exact hetzelfde weer zou doen als vroeger.
Wat besloot ik te doen: niks. Het mocht er allemaal even zijn. Heel bewust zijn. Dat voelt vrij en onbevangen. Natuurlijk.
Hoe maak ik een ander dan bewust? Niet! Ik hoef alleen maar bewust te zijn. Van mijzelf, met mijzelf en vanuit daar verbinden met een ander. Mocht dat gevraagd worden.
Bewust iets worden? Start met bewust zijn.
Recente reacties