In tijden van grensoverschrijdend gedrag die met handen en voeten (het lijf) goed voelbaar is, ervaar ik (zeker) in ‘coach/ therapieland’ een onzichtbaar grensoverschrijdend gedrag wat ik soms nog gevaarlijker dan wel ongepaster vind dan de tast of het fysieke.

“Jouw bewuste ervaring/ wijsheid/ waarheid als DE waarheid voor een zoekende (kwetsbare) ander gebruiken/ misbruiken”.

Ik weet nog goed dat ikzelf die grens (te ver) over ben gegaan. Het werd mij zo’n beetje als eerste les geleerd tijdens mijn opleiding: houd afstand en vul aan, niet in. Volg ipv leid, bege-leid. Dat ging even mis.

Ik wandelde samen met mijn buddy vanuit de opleiding tijdens een intervisiemiddag langs het water. Er was iets bij hem waardoor hij niet DE stap zette om echt te vertrouwen op zichzelf. Dat was al de gehele opleiding zo.

Vanaf moment 1 vertelde alles in mij dat hij niet durfde en dat zijn opvoeding en een issue met een van zijn ouders dit veroorzaakte.

Hij deelde het nooit, maar ik wist het zeker. Mijn haarfijne intuïtie was na jarenlange stilte eindelijk weer glashelder en ik zou het nooit meer laten gaan. Ik wist dit zo zeker… dit moest hij weten want het zou zijn doorbraak zijn. Wat zou hij mij dankbaar zijn:

“Als ik er niet om vraag, blijf dan weg van dit deel van mij Kortekaas. Ik weet echt wel waar het ‘m in zit maar ik wil er niet bijkomen nu. Al weet jij het zo zeker, dit is van mij. Daar heb ik nu geen ruimte voor. Blijf uit mijn pijn. Hier heb ik niet om gevraagd.”

Wat voelde ik mij gekwetst en gepasseerd. IK had de waarheid waar hij verder mee kon. Dit zou HET puzzelstukje zijn en hij wijst me af. Hoe durft hij. Hier vroeg hij toch om!?!?

Nope! Ik had iemand zojuist ongewenst betast. Niet fysiek maar wel energetisch. Volkomen ongepast duwde ik mijn waarheid bij hem naar binnen.

Ik wilde dat hij er om vroeg. Zo sterk dat ik het uiteindelijk gewoon deed ook. Ik wilde dat hij gered zou worden, door mij. Ik wilde DEgene zijn die hem eindelijk zijn alles doorbrekende inzicht schonk. Zodat hij grenzeloos vertrouwen in zichzelf kreeg.

Ik ging volledig over al zijn grenzen heen. Ongevraagd, arrogant en voorwaardelijk.

Niks coaching of begeleiding, maar (be)sturen en leidingnemen, over zijn leven.

Het werd een mega-kwartje voor mij: mijn pijn om gezien te worden en gewaardeerd te worden kwamen als vanzelf omhoog. Mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen (gebrek aan) werden geraakt.

Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor.

Sindsdien blijf ik aan mijn kant van de verbinding. Tot ik volledig uitgenodigd wordt om ‘mee te lopen’.

Onbevangen, onvoorwaardelijk en onbegrensd samen op weg nieuwe ervaringen, doorbrekende bevrijdende levenservaringen.

Fijne dag en blijf bij jezelf, iets mooiers kan je niet geven!

Jeroen ?