Al weken, nee, maanden stond ie naar ons te lonken in de agenda. DE dag. Onze dag. We leefden er zo naartoe dat al het andere bíjna even wat minder belangrijk werd. Alles draaide om het vinden van de locatie, onze gastenlijst, de planning, invulling, geregel en ge-app.
Misschien denk je dat ik het over onze bruiloft heb. 8 september. Ook dat was zo’n DE dag! En ja, die was heerlijk, gezellig en helemaal zoals we het vooraf wilden. Ik heb het nu over afgelopen vrijdag. Onze dag in het Theater. Voor het eerst!
We hadden al wel op wat Events gestaan, ook op een podium. En we geven natuurlijk ook workshops en 2-daagsen… maar dit was duidelijk andere koek. Een hele dag Kwartjes laten vallen in het theater. Het was een feestje. Helemaal ‘high’ waren we tijdens de dag en de terugreis. Zoveel mooie reacties, warmte, complimentjes… daar zouden we zéker nog maanden op vooruit kunnen.
Nou… het duurde (in eerste instantie) precies 1 dag. 1 dag van dansen, genieten, foto’s delen, filmpjes terug kijken, Facebookreacties en Instagram checken. Wat een enthousiasme, liefde en deel-acties van iedereen.
En toen kwam gisteren. Wat een klote-dag. Nergens zin in, ruzie zoeken, alles was fout, stom, idioot en lelijk, ikzelf nog het meest. Ik wilde huilen en schreeuwen tegelijk. Ik was gewoon verdrietig omdat het voorbij was. Oja, en boos op de Dr Seuss-afbeelding in de woonkamer waar doodleuk op staat: “don’t cry because it’s over, smile because it happened. Flikker op Seuss, met je blije quotes en wijsheid. Hop, tjop, de deur uit met dat canvas. Sodemieter op.
Wijn hielp niet. Bier ook niet. De zee, het strand, allemaal stom. Ik wilde het liefst verzuipen in mijn eigen ellende. In huis werd het er ook niet gezelliger op. Ik gooide, serieus, die hele flikkerse dag het liefst zó bij het grof vuil. En ooooo, wat was ik (oftewel: vond ik mezelf) zielig.
Vroeger zou ik mezelf erom veroordeeld hebben. Om mijn gedrag en vooral mijn gevoel gisteren. Had ik misschien zelfs sorry gezegd en willen begrijpen wat er gebeurd was en vooral waarom. Nu hoeft dat niet meer. Het was gewoon zo’n dag. En blijkbaar was die even nodig om te verwerken hoeveel er de afgelopen tijd is gebeurd. Èn… nog belangrijker, om ruimte te maken voor vandaag.
Want vandaag voel ik als vanzelf wat er gebeurde. En voel ik exact wat ik wil! Ik wil gewoon iedere freaking dag delen wat we vrijdag gedeeld hebben. Omdat ik zie wat een enorme impact het heeft. Het doet gewoon pijn om mensen zo te zien struggelen. Net zoals ik gisteren zelf deed. Alleen mòcht ik het wel van mezelf, en zie ik anderen boos op zichzelf zijn. Omdat ze voelen! Ze veroordelen hun eigen pijn, verdriet en boosheid.
Misschien is dat wel even de grootste spiegel nu. Durven leven lukt alleen als alles er mag zijn. Licht en donker, High en Klote. Het rotgevoel ook omarmen en accepteren en Hopla… daar is de inspiratie en creativiteit al weer. Want wat was het fijn het vrijdag te mogen delen. En wat zitten er misschien nog veel mensen op ons te wachten.
Dus. We gaan het jou ook laten ervaren. Hoe simpel het eigenlijk is, dat leven. Je ervaart het vanzelf, in ‘a theater near you’! 🙂
Liefs
Naath