Vakantiegevoel

Je kent het vast. Vakantierust. Dat gevoel dat je alleen op vakantie hebt. Met de nare bijkomstigheid dat je ziek bent in de eerste week of zo intens moe. Ik werd mij er in Portugal weer eens bewust van.

De reactie van mijn lijf op de opgebouwde weerstand waar ik in een eerder blog over had. Hoe meer weerstand er in een periode is opgebouwd (vaak al die maanden voor je vakantie) hoe heftiger ik ‘het loslaten van de weerstand’ ervaar. Mijn lijf viel op vakantie als vanzelf meer in mijn innerlijke beweging en ik werd mij opeens bewust van de mate waarin ik mij al die maanden had aangepast aan de externe prikkel. Die was al die tijd toch op belangrijke momenten leidend geweest.

Ik ervaar de spanning en tegelijk de ontlading van die spanning. Vaak is zo’n reactie pijn, ziekte of vermoeidheid. Mijn lijf komt, net als spierpijn na te fanatiek sporten, tot rust en in balans. Hoe meer ik over mijn grens ben gegaan, hoe heftiger de reactie.

Vakantiegevoel, het geeft zo mooi aan waar en hoe vaak ik mij aanpas en de externe wereld leidend maak aan mijn innerlijke wereld. Als mijn innerlijke prikkel leidt, dan is het label ‘vakantiegevoel’ weg. Dat is dan mijn constante staat van zijn. Innerlijke en uiterlijk zijn dan 1.

Nu ik dit type komt er direct meer inspiratie over hokjes en labels. Daar ga ik zo eens naar luisteren. Wie weer volgt daar later meer over.

Voor nu ga ik weer in ‘het vakantiegevoel’. Innerlijk eerst, een garantie dat ik nog vaker ‘vakantie’ heb ?.

Jeroen