Leidzaam
Klopt niet he, die grammatica. Dat is nooit een van mijn sterkste punten geweest. Ik heb het allang geaccepteerd. Sommige mensen om mij heen nog niet echt 🙂 . Maar ach… die hebben hun mindere kanten vast ook. Als je het echt niet vind kunnen of als het jouw echt niet lukt om dit stuk dan te lezen, dan is het raadzaam om mijn blogs niet te lezen en mij te volgen.
‘Volgen’, een bijzonder woord voor mij, als het om mensen gaat. Zeker in combinatie met ‘leiden’. Daar heb ik ervaring mee en die ervaring(en) wil ik delen.
Zoals (bijna) iedereen ben ik al vanaf mijn geboorte mensen aan het volgen. Vanuit dat volgen leerde ik namelijk hoe ‘ik moest leven en overleven’. Ik leerde regels en normen over alles wat ik in mijn leven tegen zou (kunnen) komen. Wijze lessen, minder wijze lessen: wijsheid. Soms deed ik juist het tegenovergestelde en was ik lekker eigenwijs. Vaker wel dan niet moet ik eerlijk toegeven. Gelukkig maar, zeg ik nu. Dat waren waarschijnlijk toen en zeker nu voor mijzelf de beste momenten. Ik volgde mijn eigen wijsheid in plaats van die van een ander. Ik kopieerde alleen als het voor mij oké voelde, voor de rest leefde ik uniek: zoals alleen ik dat kon en nu kan.
Dat lukt mij nu ook beter dan ooit te voren. Mijn leven, mijn wijsheid. Niets en niemand hoef ik te volgen om te weten wat ik al weet. Maar als gezegd; dat is wel eens anders geweest.
Ik vind, gok ik, mijn hele leven inspirerende mensen reuze interessant. Daar keek ik tegenop, die deden zaken die ik niet durfde en wel wilde. Hun leven of acties gaven mij hoop of ik wenste dat ik ooit ook zo zou doen als zij. Van popsterren tot acteurs, van klasgenoten tot familieleden. Meer en meer werden die mensen die mij inspireerde ‘helden’. Avonturiers die durfden te leven zoals niemand dat deed. Zeker ik niet. Vroeger volgde ik hen op tv, vaak ‘s avonds, want eerder kwamen hun programma’s niet (ppff….oud 🙂 ). Maar toen social media haar intreden deed, toen werd het zo makkelijk en leuk om hen te volgen. Facebook creëerde er zelf een button voor. ‘Klik’ een nieuwe volger was geboren. Tegelijk dus ook iemand die leidt. Die het voor doet, die wijze lessen deelt en verteld hoe je zaken aan kan pakken.
Voor ‘meer geluk’, ‘meer geld’, ‘betere koekjes’ of welke tip/les of ‘must see and do’ dan ook. Ik hoefde hen alleen maar te kopiëren en dan zou ik ook zo worden als zij. Zalig, makkelijk en rete simpel. Helaas gebeurde er in 9 van de 10 gevallen niks. Ik werd niet slimmer, rijker of beter in koken.
Vaak besloot ik dan gewoon iemand anders die mij dan weer inspireerde te volgen. Wie weet wist die wel hoe het werkte, voor mij. Tijd en geld zijn verdwenen als sneeuw voor de zon. Resultaat? Niets zo bijzonder als dat zij mij ooit beloofde. Duh!
Tot die ene ‘inspirerende man’. Een man die ‘loslaten’ kwam leren. Hij gaf een presentatie tijdens een managementdag. Op mijn werk (waar ik toevalligerwijs werkte als leidinggevende) liet hij niet ervaren dat hij inspirerend was. Verre van zelfs, voor mij. Hij liet mij wel een hele belangrijke les ervaren: inspiratie zegt niks over een ander, maar alles over mijzelf.
Iets of iemand kan mij alleen inspireren als het iets is waar ikzelf ook al iets van weet. Alleen ben ik mij er nog niet of niet meer bewust van. Hij liet mij ervaren dat, als iets of iemand mij inspireert, ik even mag luisteren naar die wijsheid, want het is mijn eigen wijsheid.
Eigen wijsheid die ik al heel mijn leven weet, maar niet meer gebruik omdat ik al die jaren ervoor alleen maar naar de eigen_wijsheid van anderen had geleefd. De levenservaring van al die anderen die hem voor gingen, die had ik tot ‘mijn leven’ gemaakt. Mijn normen, waarden en grenzen. Het grote ‘moeten en horen’. Ik was hun leven aan het leiden (lees ‘volgde letterlijk hun (voet)stappen’).
Sinds die bewustwording is inspiratie iets voor mij waar ik altijd direct bij stil sta, heel goed naar luister en heel bewust ervaar. Wat is de boodschap voor mij? Iedere inspiratie opnieuw. Het levert mij zo enorm veel op. Ik vergelijk mij niet meer met hen (zelf goed genoeg), ik luister wel, maar volg en kopieer niet meer. Mijn eigen wijsheid voedt mij als enige echt. Ik zit niet meer ‘gevangen’ in de kopie van hun leven, maar leef onbevangen mijn eigen leven.
Als leidinggevende (was toen al een les) wilde ik ook nooit dat ‘mijn teamleden’ mij volgde. Altijd wilde ik dat zij luisterde naar hun eigen stem, richting en gevoel. Het bracht verbinding, persoonlijk leiderschap en vrijheid. Iets wat het mooiste is dat je een ander kan overhandigen.
Ik weet nu dat leiden echt iets persoonlijks is voor mij. Een mens heeft geen leider nodig, maar op gezette tijden kan een mens wel een bege-leider gebruiken. Zo’n begeleider kan er pas zijn als hij/ zij eerst zichzelf kan leiden. Op die manier is het delen van ervaring(en) echt enorm inspirerend. Voor iedereen die er zijn/ haar eigen wijsheid weer uit kan halen. De eerste momenten van bewustwording: inspiratie.
Ik deel om die reden heel graag mijn ervaringen en begeleidt mensen, waar gevraagd, met heel mijn hart. Dat blijf ik doen totdat ik er niet meer hoef te zijn.
Ik laat mij graag inspireren, ik volg niet, ik leid mijzelf, deel mijn ervaring en begeleid een ander, met liefde.
Samen leven!
Jeroen
Recente reacties