Ik leef; ik ervaar mijn wereld en handel er naar. Op basis van prikkels. Ik bedoel dan niet de zenuwprikkels maar de prikkels die mijn zintuigen mij geven. Signalen die ik kan volgen.
In mijn ervaring zijn er 2 soorten prikkels. De interne. Volledig vanuit mijzelf. Daar is geen ander of iets anders aan te pas gekomen. Daarnaast de externe prikkel. Altijd komend van buitenaf. Iets of iemand laat mij dan handelen op basis van datgene wat zij zenden (doen, zeggen etc).
Als twee draadjes die mij leiden. Direct voel ik een vraag voor mijzelf: Volg ik mijzelf of een ander?
De mate waarin ze gelijk zijn, synchroon lopen, bepaalt de mate van rust en onrust in mijn lijf en leven. Zoals bij alles in de natuur is de interne prikkel (letterlijk mijn natuurlijke) leidend. Ik ervaar dat voor het leven in algemene zin, van alles in de natuur. Die natuurlijke beweging is moeiteloos, onafhankelijk onbevangen en zonder weerstand. Ik bedoel hier niet ‘niks doen’ mee. Ik bedoel vrije beweging van de natuurlijke energie. Niks bijzonders aan. Natuurkundige wetten die wij allemaal wel kennen.
Het kan heel veel of heel weinig zijn, incl alles er tussen. Vaak is het subtiel, althans zo ervaar ik het. Eenvoudig ook, alleen is dat iets wat mijn hoofd vaak direct overruled met ‘kan niet, mag niet, geloof ik niet’. De externe prikkels; gekakel en geschreeuw.
Handelen naar een externe prikkel is voor mij per definitie ook een afhankelijke beweging. Iets anders dan mijzelf laat mij bewegen. Bewust of onbewust en altijd aangeleerd.
De mate waarin mijn interne (natuurlijke) prikkel en opvolgende beweging(en) verschillen van de externe bepalen de mate van stress die ik ervaar. Is er geen match, niet synchroon, dan ontstaat er onrust in mij.
Ik stel ze mij voor als twee draadjes, die los bewegen, maar wel ergens in het midden aan elkaar vastzitten. Energiegolven maakt het meer ongrijpbaar (als wifi J ).
Als ze niet synchroon lopen, ontstaat er dus ruimte tussen de twee draadjes. Hoe verder ze uit elkaar komen hoe groter de spanning dan wordt tussen de twee. Alsof die verbinding van elastiek is. Daarom mee kan rekken naarmate de afstand groter wordt. Wel met het effect dat bij meer verschil, er meer spanning ontstaat.
Neem het alledaagse voorbeeld van slapen. Jouw innerlijke prikkel is een behoefte aan stilte, rust. Als er rondom jou (extern) geen stilte is dan wordt slapen lastig(er) en ontstaat er een bepaalde mate van onrust in jou. Een verschil tussen intern en extern. Dit fenomeen is op alles toe te passen.
Zijn de twee prikkels en bewegingen synchroon, congruent, dan verloopt alles heel natuurlijk. Als vanzelf. Dan lijkt tijd ook niet te bestaan.
De innerlijke prikkel is er voor mij altijd. Gaat nooit weg ook. Zoals de natuur er ook altijd is. Het is, zoals het is. Wat wel beïnvloedbaar is, is die externe invloed. Die bepaal ik helemaal zelf. Dus ook de spanning tussen de twee. Mmmm, ik heb invloed op mijn eigen spanning!!
Waar ik vroeger vanzelf onder hoogspanning kwam, kan ik de mate van spanning dus nu beïnvloeden. Als het elastiek voorheen te lang onder een bepaalde mate van spanning leefde dan raakte het vanzelf een keer zijn/ haar/ de grens van ‘overspanning’ aan. Met een breekpunt als uiteindelijke resultaat als er niks verandert. Alsof de rek er uit is. Dat kan ook heel plots gebeuren: knap.. kapot! Herkenbaar?
Hoe herken ik een verschil tussen die in, en externe ‘prikkel’ dus ‘spanning’?
Eigenlijk is dat het: spanning, de weerstand is mijn richtinggever. Het signaal van mijn systeem, lijf, dat er een mismatch is. Dan alleen nog de vraag: volg ik mijn natuurlijke route of pas ik mij aan?
In deze ‘honeymoon’vakantie werd ik mij bewust van de mate waarin mij toch nog aanpas. Niet aan Naath hoor, nu we getrouwd zijn J , maar toch nog steeds aan die aangeleerde stemmetjes van mijn hoofd. Daar bewust van worden doet op die momenten even pijn. Tegelijk kon ik ook alle informatie die er voor mij in opgesloten zat ook herkennen en horen. Dat is de mooie kant van bewust worden. Ervaring rijker en nieuwe keuzes om minder weerstand te voelen, vrijer te leven. Instant bewust zijn.
Ik herkende ook direct de werkwijze van ‘het vakantiegevoel’. Daar deel ik graag ook snel mijn ervaringen over.
Daarom: Tot vanzelf! Veel plezier met jouw eigen (levens)ervaringen.
Jeroen
Recente reacties