“Ik vind het zo’n vreselijk idee dat ze straks een ander heeft… dat gaat vást en zeker gebeuren. En hoewel ik echt niet meer met haar verder wil doet dat idee me zo’n pijn. Dat ik ingeruild wordt en de kinderen er een andere man bij krijgen als vader.”
Zijn ogen zijn vochtig, zijn vuisten gebald. Eindelijk durft hij het hardop te zeggen. Laat hij het idee los dat wij hem raar of stom vinden. Hem veroordelen of beoordelen om wat hij zegt of voelt. Dat we er überhaupt íets van vinden. De angst om te delen hield hem tegen. Totdat we hem lieten voelen dat hij alles, maar dan ook echt ALLES mag en kan zeggen. Er verandert namelijk voor ons helemaal niets als hij het deelt. Het is van hem. En dat mag ook!
Er verandert voor hemzelf wel iets. Door het uit te spreken, door het te delen, komt er een ontspanning die we nog niet eerder bij hem zagen. Hij mág het moeilijk vinden. En dat mag hij ook nog eens hardop zeggen.
Heel veel mensen denken dat ze, zodra ze iets hardop uitgesproken of gedeeld hebben, nooit meer terug kunnen naar hoe het was. De hele wereld verandert in één keer, alles staat vanaf dat ene moment op zijn kop. Dat is de angst. En wij weten inmiddels dat die angst in 99 van de 100 gevallen niet eens werkelijkheid wordt. Er kan inderdaad iets gaan verschuiven. Er wordt iets bespreekbaar gemaakt. Maar iets zèggen is stap 1. De ander kan het dan even laten zakken. Verwerken. En bedenken wat hij of zij ermee wil of kan. Hij of zij kan het zelfs helemaal naast zich neer leggen, er niets mee doen. Vaak geeft het echter allerlei nieuwe mooie openingen en mogelijkheden. Er worden gesprekken gevoerd die nog nooit zo gevoerd zijn! En heel vaak blijkt het achteraf allemaal ook nog eens enorm mee te vallen.
Delen. Want dán weet je pas hoe het verder gaat. Of het klopt wat je voelde en gedeeld hebt. En of de volgende stap het dóen is. En dan begint het weer van voor af aan. Delen wat je wíl gaan doen. Dan DOE je het nog steeds niet echt. De ander mag er iets mee… of niet!
Hij heeft de eerste stap gezet. En dat gaat hij thuis ook doen. Hoe het verder gaat? Dat weet hij niet. Wij ook niet. Hij is er in ieder geval niet meer bang voor. Zij mag ook gaan delen. Hij staat er open voor, wat ze ook gaat doen. Ook zij mag álles zeggen.
Probeer het eens. Laat je niet gek maken door al die angst, de ja-maren en de stemmetjes die er van alles van vinden en je tegenhouden. Ervaren. Delen. En Doen komt daarna vanzelf. Of niet. Ook dat… is helemaal up to you!
Naath
Recente reacties