De camera zoomt verder en verder uit. Midden in beeld staat ze. In de rook, terwijl de lava achter haar dichterbij komt. Ik voel een traan langs mijn wang lopen. De muziek zwelt aan en maakt dat de tweede traan er meteen achteraan kabbelt. Mijn 3D bril biedt een mooie schuilplek. Misschien heeft niemand het gemerkt. Mijn tranen. Om een dino…
We zitten in de bios en kijken naar de nieuwste Jurassic Park film. En ja. Ik zit te huilen om een dinosaurus die zielig roepend en kermend achter blijft op het eiland waarvan een paar seconden later niets meer over is. Tegen het eind van de film herhaalt de hele riedel zich nog een keer. En weer voel ik me even een soort van opgelaten. En… eerlijk is eerlijk: opgelucht tegelijk. Ze mogen er af en toe best even uit, de tranen.
Sinds ik meer en meer mag voelen (vooral van mezelf) gebeurt dit vaker. Tranen bij films, muziek, mooie verhalen. En ik laat ze toe. Omdat ik voel hoe heerlijk het is ze gewoon even te laten stromen. Zonder ze te willen begrijpen, tegenhouden of wegslikken. Gisteravond gebeurde het nog. “I’m just a girl, standing in front of a boy… asking him to love her”. Als je niet weet over welke film het gaat ben je waarschijnlijk óf nog geen 40, óf je hebt niets met films 😉 Huilen en lachen tegelijk.
Soms zoek ik het zelfs expres op. Bijvoorbeeld als ik weer eens in een zorginstelling geweest ben waar ik me groot en sterk hou en zelfs goede adviezen weet te geven, maar waar het me tegelijkertijd diep raakt als ik hoor en zie hoe mensen soms leven. Op die momenten breekt mijn hart een beetje. In de auto mag ik dan later ‘los’. Dan komen de tranen bij een mooi stuk van Einaudi, of bij die ene tekst van Muse…
Het is mijn manier van toelaten, omarmen en lekker even leeg lopen. Zelfs als ik heel hard moet lachen komen er soms tranen. Ben ik een emotioneel wrak? Geen idee. Het maakt me ook niet uit. Die 3D-bril mag zelfs af, ik verstop me niet meer. Sinds het er mag zijn maak ik meer en meer verbinding met mensen. Omdat ik altijd en overal, mezelf ben. Met en zonder tranen. Dus… mochten we elkaar binnenkort ontmoeten? Dan zorg ik wel voor de Kleenex. Huil je gewoon lekker mee. Deal? 🙂
<3
Naath
Recente reacties