Het is een sneaky bastard… de automatische piloot. Erg handig in vliegtuigen uiteraard, maar in ons systeem is ie vaak vergelijkbaar met een sluipmoordenaar.
Nu hoor ik je al denken. “Ja, maar het is toch handig dat ik mijn auto automatisch kan bedienen en tegelijkertijd dat telefoongesprek kan voeren?”
Tuurlijk! Berehandig! Zolang je maar door hebt dat bellen en auto rijden tegelijk voor één van de twee een vertraging oplevert. Als je vol in het gesprek duikt is je aandacht even wat minder bij de mede-weggebruikers. En als je heel erg op moet letten omdat de fileborden oplichten is je aandacht toch écht even weg bij het gesprek. Je dènkt dat je met je volle aandacht bij alle twee bent… het ìs alleen niet zo.
Ze hebben zelfs onderzocht dat dingen langer duren als je ze tegelijkertijd doet. Als je ze ná elkaar zou doen zou je onder de streep minder tijd kwijt zijn.
Grappig hè? Denk je efficiënt te zijn en tijd te besparen, gebeurt het omgekeerde!
Dus hoe automatisch is die hele piloot nou eigenlijk nog?
Wat zou er gebeuren als jij ‘gewoon’ één ding tegelijk zou gaan doen? Met volle aandacht bij wat er is, gebeurt, of wat je voelt? Probeer maar eens! 🙂
Leuk hè, aandacht?
<3 Naath
Recente reacties