Hij laat de vlinder heel voorzichtig op zijn vinger zitten. Liefdevol, zachtjes en geïnteresseerd onderzoekt hij het diertje. De kleuren, motiefjes, de vorm en de structuur.
“Mooi hè? Ze is er iedere dag.” En dan trots: “Ze komt speciaal voor mij.”
Het ontroert me. Raakt me. Die enorme brede man met de vlinder. Vooral na wat ik over hem hoorde. Ik verwachtte iets heel anders. Zijn formaat klopt met het beeld dat ik al eerder kreeg. Zijn gedrag is heel anders dan ik vooraf al bijna een soort van vreesde. De zachtaardigheid straalt er vanaf. Nu, hier, op dit moment.
Het kan vast ook heel anders zijn. Er zitten met voor niks drie sloten op zijn deur. De camera, intercom, het rode lampje en het ‘hufterproove’ interieur (zooo’n rotwoord!) geven al wat hints weg. Opgesloten. Vaak onrustig. Gevaarlijk misschien zelfs… voor anderen en voor zichzelf.
Nu, met die vlinder, voelt hij zich even vrij. Alsof alle muren wegvallen, inclusief de zijne. Vrij om even te leven zoals hij dat ook heel goed kan.
Liefdevol en als MENS. Met vlinder en al. Een vlindermens.
<3 Naath
Recente reacties