“Eigenlijk ben ik er een soort van in gerold”. Het antwoord op:“Waarom ben jij ooit begonnen met dit werk?” .“We gingen naar een open dag. Mijn zoon vond er niks aan. Maar ik dacht ineens: Dit is wat IK ga doen!”
Tot die tijd verkocht ze kleding. Ze voelde precies wat de mensen zochten. Met 40 begon ze helemaal opnieuw. Een opleiding, studeren, huiswerk. Pittig maar ze kreeg er veel voor terug. Ze geniet iedere dag van het werken met deze, soms best ingewikkelde, mensen. Ze werkt volledig op haar gevoel. Ze gooit het hele verhaal er in een keer uit.
Ik merk dat ik ben blijven steken bij: “ik dacht ineens”. Ik herhaal het en vraag: “dácht je het? Of wíst je het? Voelde je het misschien zelfs?” Haar hand blijft nog half gebarend steken. “Ik wist èn voelde het.” BAF. Het klopt 100% wat ze zegt. Vanuit haar tenen en hart tegelijk.
“Ben je er dan in gerold? Of zal dit nu precies zijn wat jij ‘te doen hebt’? Ze lacht. “Haha, ja. In de kledingwinkel hielp het me al. Nu is het mijn manier van leven geworden. Doen wat goed voelt. Denk ik.” Bij de laatste twee woorden slaat ze direct haar hand voor haar mond. “Gaat mijn hoofd weer! Ik wéét het. Dit klopt”.
In de auto knalt ‘Shine on you crazy diamond’ door mijn speakers. Nu lach ik. Een diamantje. Dat is ze. En met haar gelukkig nog heeeel veel anderen.
Recente reacties