En doe dat eens met je ogen dicht, je oren dicht, je neus dicht, je smaak uit, je tast weg. Zonder deze 5 zintuigen stappen zetten. Je hoeft niet zo naar huis, maar probeer het eens tot de deur van het stemlokaal.
Wat blijft er dan over? Hoogstwaarschijnlijk loop je dan op je herinneringen die zijn opgeslagen in jou. Zaken waarvan jij denkt dat ze nu nog steeds kloppen en zo hoop jij de uitgang van het stemlokaal te vinden. In mijn beleving kan het als volgt gaan… 😉
‘Het gordijntje achter mij is dicht, die moet dus open. Zo’n stoffig paars ding. Doet me denken aan school van vroeger. Stofnesten, bah.
Dan stond ik volgens mij in het linker hokje, want ik was nummer 1 en moest aan het begin beginnen van die ambtenaar. Chagrijn zeg. Je kan toch wel lachen op zo’n moment. Hij mist zeker z’n koffie en de krant.
Als ik dan omgedraaid sta, met mijn neus naar het gordijn, dan was er een tafel met mensen links van mij. Die man met die groene stropdas zat aan het eind. Waarschijnlijk van die christelijke partij. Pfff…zo eentje. Wat een “…….”. Ik vind die leider van hun ook zo’n “……”.
Oh ja…ik wilde weg. Even afgeleid.
De deur (was een deur toch?) was rechts, op zo’n 6 meter. Er stond niemand voor de deur, ik was de eerste. Ik zou nu in een rechte lijn naar de deur kunnen. Mmmm…ik durf niet echt. Wat als ik ergens tegenaan loop. Die aardige dame naast die ‘pipo’ zal toch wel helpen? Die zag er zo lief uit. Leek een beetje op mijn oma. Aahhh, mijn oma. Al 20 jaar overleden. Ik mis haar nog vaak. Wat zou zij hebben gestemd? Oh shit…ik sta er nog. Die oude vrouw zal vast wel komen helpen. Zulke dametjes zitten vol liefde voor anderen.
Shit, die moeder was er ook. Van dat kind. Die kwamen binnen toen ik mijn hokje in ging. Dat is dat jongetje bij mijn zoon in de klas. Die altijd zo druk doet. Pfff…mijn zoon vertelt altijd zulke rare verhalen over hem. Hij zal wel ADHD hebben ofzo. Of zijn moeder is alleen en kan hem niet corrigeren. Ach ja… gescheiden ouders. Komt zo vaak voor tegenwoordig.
Ik sta hier nog steeds in het hokje. Pfff, hoe ga ik dit doen?
Wat als nog een bekende mij straks ziet schuifelen? Oh man, dat heeft mijn moeder ook een keer gehad. Die deed een keer iets geks, waarvan ze dacht dat niemand het zag. Achteraf was er een buurvrouw die alles had gezien en aan iedereen had verteld. Mijn moeder kon het dorp niet door fietsen zonder bekeken te worden.
Ik ga mijn ogen maar open doen. Ik vertrouw het niet. Straks sta ik echt voor paal.’
…….
Als je zintuigen uit gaan, dan blijven er vaak stemmen in ons over die terugvallen op herinneringen en overtuigingen, van onszelf. Maar is dat ook de waarheid? Lastig he? Wij plaatsen daar op die momenten alles en iedereen in een hokje. Of ze het nu willen of niet.
Dit is toch hoe vaak wij als mens (zo niet altijd) alles en iedereen ontmoeten. Niet met ons hart maar met ons hoofd, waar gek genoeg veel zintuigen wel hun ingang hebben. Het signaal van de zintuigen wordt vaak (bijna altijd) beantwoord vanuit ons hoofd. Met die herinneringen en overtuigingen. Dat is niet de realiteit. Jouw realiteit is die van de ervaring in het moment. Die ervaring die jou daar een gevoel, een emotie geeft. De bevestiging of dat okay is voor jou (of niet) volgt dan ook.
Dat is waar het antwoord ligt op de vraag “wat wil ik nu”, “wat ga ik nu doen”. Als je echt uit een hokje wilt komen dan is dat jouw richtingaanwijzer, jouw kieswijzer.
Jouw herinneringen zijn geweest en je overtuigingen zijn vaak door een ander aan jou gegeven. Beide niet (meer) van jou in dat ene moment.
Ik zal je vandaag echt niet aanraden om zonder je zintuigen het leven in te stappen. Waar ik je wel in toe wil uitdagen is om het signaal wat je zintuigen jou geven eens te beantwoorden met een ander kompas dan je hoofd; je hart.
De prikkel om te gaan bewegen, te gaan leven, krijgt zin via dat tuig. Antwoorden volgen dan vanuit het hart op de vraag ‘wat jou zin geeft in je leven’. Het hart klopt ook het tempo waarmee je die zin mag gaan ervaren…doen. Als je dat eens volgt?
Wat kies je: jouw leven op basis van oude gedachten en overtuigingen van anderen of jouw leven op basis van wat jou zin geeft?
Wellicht kom je nu wel met vertrouwen uit het hokje. Wie wil er trouwens in een hokje vastgezet worden!?
Fijne keuzes vandaag.
Liefs, Jeroen
Recente reacties