Twitter ontploft bij het Songfestival of een Voice-finale of “Wie is de Mol’. Die laatste dan vaak in positieve zin, want daar is vaak een gedeeld speelveld.

Mijn ervaringen met Twitter deze week, inspireerden mij tot dit stuk. Ik was onderdeel van een zendtijd. De zendtijd voor ‘de samenleving van overtuigende partijen’.

……

“Share a post”, “deel je bericht”, “deel hier je mening”. Wie kent de uitnodiging niet op bijv social media. “Ik deel dit graag met jullie tweets of feeds”. Politiek, sport, werk, sociaal…waar dan ook. Wij delen onze visie maar al te graag.

Maarrrr…zo plots als wij het delen, zo plots stopt vaak het delen als er reacties komen die niet stroken met onze visie. Dan ontstaat er instant en intens een overtuigende discussie. In de vorm van over en weer gegooide reacties en meningen.

Op Facebook, Twitter en Insta (hip he) kennen we allemaal de gruwelijke ‘verbale gevechten’ en schaamteloze verwensingen die er elkaar worden toebedeeld. Meningen te over en de een nog overtuigender dan de ander. “dit is zo..” “dat is de waarheid..” “niks anders dan dit..” En dan “rot op, stop met ademen” of meer van die afbreek taal als de ander ‘niet luistert’.

Deur dicht en klaar er mee. Punt uit. Discussie gesloten. Ruimte 0 om te ontvangen, maar wel alle ruimte genomen om iets te delen. Fijn gevoel? Of was het stiekem niet delen, maar zenden? Of eigenlijk overtuigen wat je wilde?

Haal zenden, overtuigen en delen alsjeblieft niet door elkaar. Delen is met 2 of meer waarbij er wederzijds goedkeuring is. Zenden is 1 richting, zonder verwachtingen van welke kant dan ook. Overtuigen is vanuit 1 met de verwachting dat de ander meegaat of in ieder geval dat jouw waarheid DE waarheid is.

Is het een idee om eerst te checken wat je doet, met welke verwachting(en) je dat gaat doen? En als je dat doet, voel je daarna dan aub altijd verantwoordelijk voor de keuze(s) die jij maakt of hebt gemaakt.

Wees je bewust wat de gevolgen zijn van jouw keuze. Met acceptatie als slotstuk.

Waar kies jij voor? Als je hebt gekozen, neem daar dan ook echt JOUW verantwoordelijkheid voor.

Wil je overtuigen? Accepteer dan de weerstand als jouw waarheid niet door de ander wordt gewaardeerd als zijn/ haar waarheid. Jij vindt het, dus doe daar dan wat mee.

Wil je zenden? Accepteer dan dat je het wellicht alleen moet doen, als de ander niet jouw uitzending wil horen of zien. Of wil dragen. Alleen jij zendt, dus alleen jij hebt de verantwoordelijkheid.

Of deel je liever? Accepteer En maak dan vervolgens samen de volgende stap. Dat is gedeelde verantwoordelijkheid. De een geeft, de ander ontvangt. Afwisselend van elkaar. Allebei vanuit de eigen keuze.

Voeden of leegtrekken.
Waar je deelt ben je aan het voeden. Waar je zendt of overtuigt loopt er mogelijk snel energie weg. Bij zenden loopt het weg van jou, bij overtuigen mogelijk bij allebei, maar zeker bij jou.

Ontneem elkaar niet het licht of de lucht, maar geef elkaar de ruimte om te ademen en te stralen.
Delen gaat vanuit elkaars kracht. Zonder voorwaarden elkaar in de waarde laten. Om vervolgens waarde toe te voegen aan elkaar.

Dat is wat ik iedereen zo gun. Delen om zo waarde toe te voegen aan elkaar. Dat voedt en creëert, stimuleert en stroomt. Dat ademt… dat leeft. Dat is samen leven voor mij. Een samenleving van gedeelde ervaringen. Die voedt en stimuleert.

Kies je voor een andere actie, prima. Maar vergeet dan je verantwoordelijkheid niet te nemen.

<3 Jeroen Ik realiseer mij dat ik dit in eerste instantie nu zend. Wederzijdse goedkeuring is lastig als het om internet en sociale media gaat. Dat werkt sneller en beter als je bij elkaar in dezelfde ruimte bent. (zijstapje: al wordt er in die situaties ook nog heel vaak van alles ongevraagd gedeeld en eigenlijk dus gezonden en overtuigd :) ) Ik deel dit stuk graag, dus je bent vanuit mij van harte uitgenodigd om jouw ervaringen te delen.