Je zou bijna het liedje verder meezingen, ja toch? Maar dat bedoel ik hier niet.
Ik hoor het mijzelf nog zeggen; ‘Volg goed de andere leidinggevenden en let op wat zij doen. Daar kan je van leren’.
Al wat jaren geleden was het. Net leidinggevende bij ‘een hele grote speler in de markt’, met 0 ervaring op leiden. Dacht ik. Wat vond ik het spannend. Een eigen team, eigen doelen en ik mocht zelf bepalen hoe ik die wilde behalen.
Man o man, wat ik kom ik daar nu op terug. Niks zelf bepaald, alleen maar gevolgd in plaats van geleid. Ik heb mijzelf laten leiden in plaats van leiderschap laten zien. Achteraf voelde het toen ook wel vaak genoeg als lijden. Een ander volgen is ook vaak lijden dan hoor.
Bij elk overleg met de manager(s) en collega leidinggevenden wachtte ik met antwoorden. Waren mijn antwoorden altijd anders dan die van hen en voelde ik mij al snel een sulletje. De grote mannen in pakken met jaren ervaring hadden toch wel de beste ideeën. Zou je denken.
En ja, ik dacht het ook iedere keer weer.
Met een klote gevoel stapte ik uit de overlegruimtes. Die knoop in mijn maag werd met het jaar strakker en strakker getrokken. What the f*ck?? Ik was waar ik altijd wilde uitkomen. Ik was een leidinggevende, een leider voor anderen. Mijn beeld van een leider was altijd een inspirerend mens die andere in hun kwaliteit liet leven door zelf te doen wat hij de ander zo gunde.
En ik zat als een soort geslagen puppy bij iedere vergadering netjes te wachten tot ik ‘een snoepje kreeg en rechtop mocht zitten. Poot!’
Natuurlijk was ik wel op veel momenten die leider die ik zelf zo graag zag in mensen. Vanuit verbinding en samen zaken op poten zetten. Mensen laten stralen en successen zien behalen. En altijd, altijd was dat als ik samen met ‘mijn eigen team’ aan het werk was. Doelen bepalen wat er gedaan zou worden als team.
Mensen zien durven, zelf bepalen en fouten zien maken. Dan daarna samen bespreken wat er wel goed voelde en wat er wellicht teveel ‘voor een ander’ was gedaan. Hadden ze wel gedaan wat ze zelf echt wilden doen of deden ze het teveel voor mij of de grote baas?
Mooie gesprekken waren dat. Samen op zoek naar de meest ideale wijze van werken, die eigenlijk nooit als werk voelde. De passie van mijn teamleden vinden en vanuit daar aan de slag gaan. Als een goed geoliede machine met elk wieltje op de juiste plek. Leiden! Mensen zien opbloeien en de kwaliteiten in zichzelf zien vinden.
Waarom deed ik dat zelf niet bij de managementvergaderingen? Goeie vraag. Het antwoord: ik volgde. Niet mijn hart en mijn passie, maar mijn leidinggevende. Was hij dan wel een leider, vroeg ik mij jaren later af. Nope! Hij was een manager, die voor de doelen en resultaten ging. Voor externe successen en de wensen van anderen. Zijn directie en de klant. Helemaal prima uiteraard, maar niet mijn inspiratie om leiderschap in mijzelf te vinden. Wel een spiegel voor mij.
Voor wat ik deed in die periode kan ik alleen maar zelf in de spiegel kijken. Ik volgde hem. Door het niet volgen van mijzelf heb ik mij altijd een buitenstaander gevoeld, heb ik mijn binnen ook buitengesloten. Waar ik met mijn eigen team iedereen insloot, sloot ik mijzelf buiten en af bij de management vergaderingen.
Ik bleef zitten waar ik op had mogen staan. Ik liet mij leiden in plaats van mijzelf te leiden. Persoonlijk leiderschap liet ik bij de ander. Het werd op die manier vanzelf lijden.
Leiderschap is voor mij ‘staan voor jezelf en jouw visie’. Het is altijd persoonlijk. Als je als leider niet jezelf leidt, maar lijdt, dan zal je een ander nooit leiden en inspireren.
Mijn verantwoordelijkheid nam ik niet, maar liet ik liggen voor een ander. Ik mocht zelf veel bepalen in die rol en toch heb ik mij nooit vrij gevoeld.
Het is uiteindelijk om die reden geweest dat ik ben gestopt als leidinggevende. Ik wilde niet meer volgen. Mijn persoonlijk leiderschap heeft mij gebracht waar ik nu sta. 100% achter mijzelf en met volledige vrijheid. Ikzelf ben de enige die bepaalt wat er wel of niet goed is, voor mij.
Ik leef wat ik zeg, ik deel wat ik leef. Met passie, vanuit mijn hart en vol in verbinding. Dat is voor mij persoonlijk leiderschap.
Hoe is dat voor jou? Is het jouw leven of wordt je geleefd?
Leid jij of lijd jij?
Wat het ook is…het is goed, genoeg.
Jeroen
Recente reacties