Naath stuurt mij net een verslag van een observatie die zij heeft gedaan (of ik wat tekst kon doen) van een meisje met een autisme ‘stoornis’.
Prachtig hoe zij door Naath gezien wordt…dat vind ik altijd zo heerlijk om te lezen hoe zij iedereen in ‘hun zijn’ ziet.
Maar dat was niet wat mij zo raakte in de tekst.
In het verslag stond beschreven dat het meisje zoveel last heeft van alle prikkels van de wereld om haar heen. Zij heeft het gevoel overvraagd te worden door de wereld om haar heen.
Baf….als een flits bij heldere hemel ramt die mijn lijf binnen. Ik schrik…het waterniveau in mijn ogen stijgt wat.
Intern schiet er een conversatie door mij heen:
Wat is dit?? Nou Kaas…dit is iets waar jij al wat dagen ook last van hebt. Die wereld die continue wat vraagt, die regels stelt, voorwaarden en die vooral vind dat je ergens bij moet horen. Die weet wat er werkt voor jou. En als je niet meedoet dan wijk je af of dan wordt je niet succesvol en gelukkig. Afwijkend wordt (soms keihard) afgewezen of verstoten. Macht, invloed en rijkdom zijn belangrijk en invloed op een ander hebben is leidend. Beinvloeden, manipuleren en zo de ander laten doen wat jij wilt of nodig hebt.
Sodeju, die is raak. Zo ervaar ik inderdaad de wereld de laatste dagen meer en meer. Ik ben meer open dan ooit en ik ervaar alles zo heerlijk intens, maar dit dus ook. En de laatste dagen kan ik het even allemaal niet meer zo goed verwerken. Alle marketing raakt me. Alles wat maar ‘een ander wil bewegen tot…’ pffff……het is zo raak in mijn kern. Elk beeld en elke zin weer.
Het willen beïnvloeden van een ander voor het gewin van jezelf is iets wat mij zo hard raakt. Waarom zou iemand dit willen? Waarom de macht willen om een ander iets van jou te laten kopen of jou iets te geven? Ik kan hier nog zoveel meer vragen over stellen. Mijn hele zijn beweegt de laatste weken naar volledige zuiverheid van handelen (ja, soms vermoeiend hoor…er is namelijk zoveel (nog) niet zuiver).
En al die schaduw of zware energie die hier aan vast hangt is de afgelopen weken in mij gaan zitten. Het maakte mij zwaar, moe en deed mij mijzelf afsluiten. Alleen accepteerde mijn hart dit niet. Ik wilde niet meebewegen in die energie.
Daar, op dat wrijvingsvlak, ontstond de afgelopen dagen onrust en onbalans. Ik moest er vanmorgen ook echt even voor gaan liggen. En dat terwijl Naath tegenover mij zat….ja mensen, zelfs haar heerlijke glimlach zorgde niet voor genoeg afleiding 😉 Ik werd geraakt en wist niet waardoor.
Na een uurtje slapen vroeg Naath mij om het verslag te lezen….en daar was dus het antwoord. Als gezegd, het raakte mij hard. Ik voel zo goed wat dat lieve meisje ervaart zoals het beschreven is. Wat kan de wereld je raken als liefde niet leidt. Als schaduw plots opkomt als jij net je licht aan hebt. Als jij in al je openheid ontmoet en een ander komt nemen, komt halen en jij iets moet (van hen).
En toch blijf ik staan en blijft mijn licht aan. Ik zeg nee als het over mijn grens gaat, maar blijf volle bak stralen tegen de schaduw in. Die wereld die zuigt, manipuleert en grijpt; die wereld die de ander wil veranderen of wil bewegen tot afnemen. Ik zie ook die wereld in haar schoonheid. Alles en iedereen handelt zoals hij/ zij nu ten volle kan. Mijn armen blijven open en ik ont-moet alles en iedereen. Ik weiger mee te gaan, de schaduw in. Waarschijnlijk was ik ook zo moe door die frictie op dat scheidingsvlak van licht en donker.
Het meisje sluit zich af voor de schaduw, want de prikkels blijven komen en hoogstwaarschijnlijk komt het bij haar nog wel harder binnen dan bij mij. Zij moet wel, om te blijven staan. Haar communicatiewijze of nee zeggen wordt niet altijd gehoord door haar omgeving. Terwijl zij waarschijnlijk net als ik het liefst open wil blijven. Om ten volste te leven. Wat gun ik haar de wereld die haar ook volledig zichzelf laat zijn.
Mij heeft ze en ik haar. Zij zit voorgoed in mijn hart, al ken ik haar niet persoonlijk, zij heeft mij vandaag laten voelen dat ik mag blijven staan. “lieve M, je kent mij niet….maar wat ben ik je dankbaar voor jouw aanwezigheid vandaag….morgen en voor hoe lang ook”.
En met wat zij mij heeft gegeven vandaag, wens ik met de volledige diepte van mijn hart dat iedereen de ander eens echt zichzelf laat zijn. De ander echt ziet. Dat er niemand beïnvloed hoef te worden, dat niemand macht over een ander hoeft te hebben, dat iedereen zichzelf mag zijn, zien, horen, voelen. En als er een hand wordt gevraagd, dat je hem dan pas biedt (ook een les voor mij deze week J ) i.p.v. denken dat een ander hem nodig heeft. Laat alles zijn!
Om Ramses maar weer eens te quoten…..laat me!
Dan ben ik op mijn allerbest…net als jij <3
liefs,
Jeroen
Recente reacties