Met een fanatiek gezicht verstopt hij zijn linkerhand onder zijn rechter-oksel. En ja hoor! Natuurlijk lukt het meteen. Er knallen eersteklas, hoog niveau, superherkenbare okselscheten de kamer door. En wat ik ook probeer (“maak een soort bergje met je hand”, “hou je vingers tegen elkaar”, “de lucht moet er maar door één gaatje uitkunnen”)… het lukt me niet. Eén keer komt er een hoopvol “pff”, maar dat blijkt uit mijn mond te komen. Ik krijg het niet voor elkaar. Weer verloren. Shit.

Al zolang we elkaar kennen doen we ‘wedstrijdjes’. En bij echt ALLES wat hij aandraagt zeg ik: “Oh, daar ben ik heel goed in!” Het begint een soort running gag te worden. Tegenwoordig zegt hij het zelf alvast voor me: “Ohhh… daar ben jij vast heeeeel goed in!” en dat is voor mij dan de trigger hè! Dan MOET ik mezelf bewijzen natuurlijk en doe ik er alles aan om een keer van hem te winnen. Heel eerlijk? Het lukt me eigenlijk nooit. En dat is mega-frustrerend.

Of het nou gaat om: bowlen op de Wii (en daarna ‘live’, nog erger!), poolen (dat kon ik vroeger ECHT heel goed!), darten (op een familiefeestje laatst stond ik wel in de finale maar dat kwam door mijn mega-goede medespeler en doordat alle anderen waarschijnlijk 10 biertjes op hadden), bommetjes maken in het zwembad (mijn buik is nog steeds rood), Jeu-de-Boules (“Au!”), Kubb-en (dat spel waar je met stokken mag gooien; eigenlijk niet bovenhands, maar ach… wie let daar nog op na 16 rondes?), sjoelen (het record staat op 111; je mag 1 keer raden op wiens naam), hell… zelfs Just Dance (en dan heb ik het over ‘Let it go’, uit Frozen!)… Ik ben altijd tweede, oftewel: laatste. L

Ik heb ooit een beker ‘gewonnen’ bij het bowlen; voor de meeste goot-ballen. En van mijn deelname aan de Soundmixshow van mijnheer Huisman is mijn enige positieve aandenken een foto met Marco Borsato, die in de jury zat (en met iedereen op de foto ging, dus ook met mij, de ZZSDDS (Zangeres zonder stem door de stress; hij heeft er achteraf vast nog hard om kunnen lachen). Ik heb een medaille van de 4-daagse die ik gelopen heb; geen kruisje, want ik liep maar 30 km per dag, en ik heb alleen maar zwemdiploma mini-C (in plaats van C) omdat ik de vlinderslag niet kan.

Wat me wel opvalt is dat het vooral om ‘sportieve’ prestaties of in ieder geval iets dat fysiek ZOU kunnen zijn, gaat. Ik ben gewoon niet zo atlethisch. Ik kan me dan ook vreselijk ergeren aan mensen die NOOIT sporten maar ineens wel een half uur kunnen hardlopen op een tempo waarbij mijn sportbeha echt overuren moet maken om de boel op z’n plek te houden. Ik KAN niet eens zo hard! Of die ineens flitsend op een snowboard de piste afgaan terwijl de laatste keer wel ‘honderd jaar geleden’ is… jaja.

Ik heb dus eens zitten nadenken (dat kan ik in ieder geval WEL heeeel goed!) waar ik nou wel goed in ben. En ik kwam uiteindelijk toch best tot een leuk lijstje. Ik ben bijvoorbeeld kampioen kilometersmaken (vooral omdat ik NUL richtingsgevoel heb en er pas na een half uur achter kom dat mijn GPS geen ontvangst heeft), en ik ben de beste opschepper. Omdat ik altijd DENK dat ik beter ben en ga winnen. In mijn verlies toegeven ben ik dan weer wat minder goed.

Wat ik ook goed kan is in mijn broek piesen van het lachen. Ik wist eerlijk gezegd niet dat ik Zoooveel schik kon hebben. Soms echt om de meest onbenullige dingen (denk: okselscheten om 00.00 uur ‘s nachts) maar vaak ook omdat ik al hele beelden, plaatjes, soms zelfs filmpjes in mijn hoofd zie van wat de ander vertelt. En het zal vast en zeker ook iets te maken hebben met ‘helemaal op één lijn zitten’ en bij hem al kunnen invullen en aanvoelen wat er gezegd gaat worden. Een heerlijk gevoel dat ik echt iedereen toewens. Lachen vanuit de binnenste binnenste, vanuit je botten bijna. Wist je dat je echt met je hele lijf kunt lachen? J Echt hoor.

Maar waar ik het aller- allerbeste in ben? Dat zijn de simpelste dingetjes ter wereld. Iedereen kan het eigenlijk. Is het dan zo bijzonder? Ja. Ik vind van wel. Want lang niet iedereen die het kan, doet het ook! Ik kan namelijk supergoed ‘Leven’, lachen, puur mezelf zijn, en ik kan als de beste van anderen houden. Onvoorwaardelijk ook nog eens. Dus. En jij? Waar ben jij kampioen in? Ik ben benieuwd! J

En ach… wie weet gaat hij nou ook een stukje schrijven. Een leuker, beter, langer of mooier stukje. Zal vast. Laat ik er nou voor één keer gewoon eens schijt aan hebben. Het is prima als hij beter is in (bijna) alles. Want het ge-welles/-nietes en de lol die we erom hebben: dat is nog het fijnste van alles! (En stiekem win ik dan toch altijd: ik pis tenminste in mijn broek 😉 )

<3 Naath