Ik zie 4 muren.
Wit. Kaal.
Er is geen raam.
Alleen iets aan het plafond.
Tegen het lawaai.
De deur is extra dik.
Er zitten twee lampjes
Direct naast het slot
In de deur
Rood en groen.
Ze pakt haar sleutelbos.
“Zeker weten?”
Ze kijkt bezorgd.
Zal ze ook zo
Naar al die anderen kijken?
Ik knik.
Een beetje aarzelend.
Maar ik wil het.
Ik wil het een keer
Zelf ervaren.
Ik sta binnen
En de deur
Gaat
Dicht.
Klik.
Het rode lampje gaat aan.
Er is tl-verlichting.
Verder niets.
Kale muren
Geen licht van buiten.
Dit is het dus.
Hier brengt ze
Een deel van haar week door.
Minuten
Uren.
Hier raast ze
Schreeuwt ze
Gilt ze
Slaat ze
Bonkt ze.
Alle boosheid
Het verdriet
De pijn
De angst
Alleen
Hier mag het eruit
Hier kan ze niemand
Anders raken
Behalve
Haarzelf.
Niet alleen zij
Gebruikt deze ruimte
Ook haar groepsgenoten
Die ‘probleemgedrag’
Laten zien.
Het enige probleem
Is volgens mij
Dat ze niet kunnen vertellen
Wat er is.
Ze gebruiken hun lichaam.
Via hun lijf
Komt alles eruit
En dat is spannend
Gevaarlijk
Niet handig.
Ik sta in de separeer.
Het voelt akelig.
Koud.
Direct is er het gevoel
Van eenzaamheid.
Hoe is het voor hen?
Ik weet het niet.
Ze komen rustig naar buiten
Dus het lijkt
Iets voor ze te doen.
Is eenzaamheid
Alleen gelaten worden
De enige mogelijkheid?
Kan het anders?
Ik weet het niet.
Gelukkig
Gebruiken ze deze ruimte
Minder
En
Minder.
Het mag niet meer
En ze willen het niet meer
Blijven liever dichtbij
Helpend
Veilig.
Het duurt
Maar een minuut
Het voelt
Als een uur
Voordat de deur weer open gaat.
Ik mag er weer uit
Naar buiten
De zon in
Wind
Vrijheid.
Ik kan het zomaar
Ineens
Net een klein beetje
Meer
Waarderen.
Van binnen
Hoop ik
Wens ik
Dat het niet meer nodig zal zijn
Voor niemand.
Nabijheid
Contact
Warmte
Geen rood
Maar groen
<3
Naath
Recente reacties