Soms duurt het even voor een kwartje valt.
In ons geval: een jaar of 9.
We gaven alles. Met liefde.
Zonder marketingpraat.
Zonder poespas.
En vaak ook: zonder reële prijs.
Omdat het vanzelf ging. Omdat het klopte.
Omdat we dachten: “Als het moeiteloos voelt, mag het ook licht blijven.”
Maar de ervaring die mensen bij ons hebben… die gaat veel dieper dan we zelf soms beseften.
Ze huilen.
Halen adem.
Voelen zich gezien en gehoord.
Onvoorwaardelijk.
Ze veranderen.
En ze mogen zijn wie ze altijd al waren.
Niet omdat wij zoveel doen.
Maar omdat we precies doen wat klopt. Met volle aandacht.
En dát is niet zomaar een ’tussendoortje’.
Het kwartje viel:
Wat wij geven, is geen snack.
Het is geen snelle hap. Geen quick fix.
Het is een beleving. Een bedding.
Een veld waarin mensen zichzelf terugvinden.
En dus mag daar iets anders tegenover staan.
Niet met vijf nullen.
Maar ook niet meer met de liefdesprijs van een patatje speciaal.
In dit Tussend’oortje nemen we je mee in dat proces.
Over eigen waarde. Over ontvangen durven.
Over waarom geven pas klopt als het ook gedragen wordt.
En waarom we stoppen met sterren- ervaringen verkopen in een papieren zak.
Want ja… de liefde blijft. Óók voor de naam Kwartjes.
Die gaan we gewoon lekker weer vaker gebruiken. Want ook dat past.
Die gaan we gewoon lekker weer vaker gebruiken. Want ook dat past.
En we kiezen voor een nieuwe balans.
Zodat we kunnen blijven geven. Zonder onszelf te verliezen.
Recente reacties