Het ei van Columbus in in slaap te vallen blijkt… m’n eigen stem.
Mijn telefoon staat bijna voller met mindfulnessapps dan met foto’s van mijn kleindochter.
Allemaal met zorg uitgekozen.
Allemaal geprobeerd.
Sommige met zachte stemmen, anderen met 432 hz, een gong, of regenwoudgeluiden.
En telkens weer hoop ik:
dít keer lukt het wel om in slaap te vallen.
Tot ik onlangs, uit pure frustratie, mijn eigen ingesproken meditatie opzette.
Eentje die ik had gemaakt voor een programma.
En wat denk je?
Ik sliep. Binnen vijf minuten.
Zonder te piekeren. Zonder te draaien.
Gewoon… zacht wegzakken in mijn eigen stem.
Dat is toch raar? 🤔😳
Blijkbaar heeft mijn lijf niet een nóg mooiere stem nodig.
Maar een die ze herkent. Die veilig voelt.
Mijn eigen bedding, mijn eigen toon.
Het ei van Columbus lag gewoon op m’n voicerecorder.
En ik had het zelf gelegd.
Luister jij weleens écht naar jezelf?
(Echt hè. Niet met je hoofd. Maar met je hele lijf.)
—&—
Goed nieuws: ik ga er binnenkort misschien nóg een paar inspreken.
Voor Stil in Mei 2.0, de vervolgweken vol zachte aandacht en stilte.
En ik hoop natuurlijk… dat jij er níet van in slaap valt 😉
(Meerdere deelnemers waren juist zo blij dat ze eindelijk eens wakker bleven tijdens mijn meditaties… dus waarschijnlijk ben ik wel de uitzondering 🙏)