Pip over ruzie, gedoe en relaties
“Ik snap het wel. Maar ik zou het anders doen.”
Jullie mensen…
Jullie maken het ingewikkeld met liefde.
Eerst wil je samen zijn.
Dan wil je gelijk krijgen.
Dan wil je begrepen worden.
En dan ben je ineens drie dagen stil tegen iemand die je eigenlijk gewoon mist.
Ik snap het wel hoor.
Ik voel ook spanning. Bijvoorbeeld als de andere hond te dichtbij komt bij mijn stok.
Of als iemand aan mijn voerbak zit.
Of als er ineens een heel klein kind is dat denkt dat mijn oren speelgoed zijn.
Maar ik blaas het niet op.
Ik kijk. Ik grom soms even zacht.
En dan loop ik weg. Of ik schud het van me af.
Letterlijk.
Ik schud. En dan is het klaar.
Jullie mensen blijven alles onthouden.
Wat hij vorige week zei.
Wat zij een maand geleden deed.
Wat er in 2018 precies is misgegaan bij dat ene etentje met je schoonmoeder.
Je hoofd is geen voorraadkast voor oud zeer.
Je mag het eruit laten. Uitblazen. Uitwandelen.
Of – mijn favoriet – uitschudden.
Soms is liefde niet praten tot je blauw ziet.
Soms is liefde naast elkaar op de bank liggen.
Of een bot delen. Of gewoon samen staren naar niks.
Je hoeft het niet op te lossen.
Je mag het gewoon zachtjes laten landen.
Ik zie jullie hoor.
Met al dat willen en hopen en proberen.
Ik sta erbij.
En kwispel.
Tot zover Pip.
🐾
Recente reacties