“Als jij alle titels, rollen, etiketje, registraties en ‘zo ben ik nou eenmaals’ eens van jezelf af zou slopen… wat blijft er dan over?”Ze begint met haar hoofd. “Je bedoelt… mijn titel? Mijn moeder- zijn? Mijn diagnose?” Yep. Die horen daar zeker ook bij… Ze kijkt verbaasd. Is in de war. “Maar… dan blijft er toch niks over?” Haar ogen worden vochtig. Dank u. Nu kunnen we écht beginnen. Haar gevoel laat zich zien. Mag er zijn ook. Dat is helemaal mooi. Het raakt haar. Dat ze het niet meer weet. Ze IS toch moeder? En dochter? En vrouw van, zus, werknemer, vriendin, buurvrouw, de fanatiekste op de sportschool… En ze heeft nu eenmaal dat label: AD(H)D. Waarom de H tussen haakjes staat weet ze eerlijk gezegd niet, want ze IS ook een stuiterbal, druk, heeft geen aandacht, is altijd bezig… Als ze dat allemaal weg zou laten.. wat dan? Ze begint te lachen. Ze weet ineens het antwoord. “Dan krijg je de èchte IK.”Ze lachthuilt. Het raakt haar. Waarom doet ze al die dingen? Waarom is ze al die dingen geworden? IS ze die eigenijk wel echt allemaal? Of hebben haar eigen hoofd en gaat omgeving haar dit allemaal wijs gemaakt? Nou ja.. wijs? “Nietgoedwijs” maakt ze ervan. Wat ze zou willen? “Vrij zijn”. Mooi. Dan hebben we stap 1 te pakken. Ga maar schrappen. Kijken wat er over blijft. Jouw IK.IK is ook een afkorting. Van ‘Innerlijk Kind’. Dat deel in je dat heel goed weet wat je ook alweer leuk vindt. Wie je echt was… en nog altijd bent. Die komt vanzelf als de ‘volwassen’ labeltjes en rollen er af mogen. Proberen? Echt… het wordt dan zoveel makkelijker om te gaan ervaren en doen wat je écht wil. ?#kwartjes#dewaarheid