In de knoop
Al mijn hele leven doe ik het. Nou ja, in ieder geval vanaf het moment dat ik haar had, schijnt…
Knopen draaien in mijn haar.
Jeroen denkt dat ik het vooral doe als ik letterlijk ergens omheen zit te draaien. Als ik iets niet wil of durf te zeggen bijvoorbeeld. Ik weet het nog zo net niet.
Ik doe het als ik moe ben, als ik me verveel en als ik aan de telefoon zit. Die laatste twee gaan soms samen en dan wordt het dus een meegaknoop.
Ik doe het zelfs in mijn slaap.
In sommige telefoongesprekken zal het ‘iets niet hardop kunnen/willen/durven zeggen zéker ook wel mee spelen. Dan kan ik best wel een schijterd zijn. Yep. Ook ik.
Maar…
Waar ik wel echt 100% omheen zit te draaien?
Een bezoekje aan de kapper.
Ik ben denk ik drie jaar geleden voor het laatst geweest. Door het draaien moet ik namelijk zo vaak de daarna ontstane, niet meer te ontwarren, knopen uit mijn haar knippen of zelfs trekken. En vooral dat laatste maakt dat mijn haar superongelijk is en (wilde gok) voor drie kwart dood.
De laatste keer bij de kapper (die 3 jaar geleden dus) is er een heel stuk af gegaan. En nam ik me voor te stoppen met draaien. Maar.. het lukt me niet. Wat ik ook probeer… niet te doen.
Oké…
Ik ben bang. Voor de kapper. En voor wat er over blijft als ik daar naar binnen zou stappen. Dus stel ik uit, ontwijk ik en ja… draai ik er gewoon nog een jaartje langer omheen. Ook in mijn haar.
Zal het helpen? Meer uitspreken.. meer durven zeggen wat ik echt voel? Mmm.. voelt op sommige gebieden nog wel als erg spannend.
Ik slaap er nog een nachtje over. Draaiend.
???
#stom