Ik heb besloten maar eens werk van mezelf te maken. Al dat gemekker en gejank en gedoe… daar móet gewoon een naam voor zijn. Een omschrijving. Categorie. Diagnose. Label. Hokje, mag ook. Ik kan mezelf zooo niet meer volgen dat het er hoog tijd voor wordt.
Ik ben druk. Superdruk. Ik ben zó druk dat ik niet eens meer hoor wat een ander zegt. Ik hoor ergens wat gebrabbel op de achtergrond en weet ook dat daar iemand met een mond staat, maar de informatie die uit die iemand komt vang ik niet op. Omdat ik bezig ben met mijn schoenen aandoen, mijn sleutels zoeken, de sjaals meteen maar even opvouwen, de sleutels dan ook maar meteen even aan het juiste oogje doen met zo’n labeltje eraan waar dan op moet staan waar de sleutels van zijn. Dus dan moet ik ook nog even een pen gaan zoeken en die staat natuurlijk op de plek waar iemand nog van alles heeft laten rondslingeren dat eerst nog even opgeruimd en in de wasmand en meteen maar even in de wasmachine en de droger en ook opgevouwen moet. En dan ben ik dus alweer vergeten waar ik ook alweer naartoe ging. Ik denk dat ik ADHD heb. Mijn concentratie is Naat(d)je, ik ben mega-impulsief en ik beweeg ook heel erg veel als ik eigenlijk stil moet zitten. In de auto kan ik al mijn energie kwijt door druk te dansen, drummen en luchtgitaar te spelen, maar zodra ik uitstap is er alweer de behoefte om nog meer te bewegen. Stilzitten is echt niet leuk. Ik weet denk ik zéker dat ik ADHD heb, zeker als ik het zo even teruglees en dan zie ik ook meteen dat ik Naatje met een t geschreven heb ipv een d, dus dat heb ik ook nog even verbeterd.
Ik ben ook niet sociaal. Niet genoeg in ieder geval. Ik weet heel van autisme en ik begin aardig te geloven dat ik daar ook iets van weg heb. Ik begrijp namelijk best vaak niet wat anderen bedoelen. Dan sla ik de plank finaal mis en dat is dan weer een soort spreekwoord (de plank finaal mis slaan) en spreekwoorden en gezegden snap ik ook nooit zo goed. Ik neem ze letterlijk. Vroeger moest ik nog wel eens tests afnemen waarin ik moest vragen naar spreekwoorden en ik moest altijd in het boekje kijken om te zien of het antwoord dat ik kreeg wel of niet goed was.
Naast het feit dat ik dingen letterlijk neem en ik niet zo empathisch ben kan ik ook moeilijk omgaan met gevoelens. Vooral van anderen. Iemand is verdrietig en dan weet ik niet wat ik moet zeggen. Moet ik dan troosten, of juist niet? En soms worden mensen ineens boos om iets dat ik doe of zeg en dan heb echt geen idee wat ik fout gezegd of gedaan heb. Ik vind het ook heel erg vervelend als er veel geluiden zijn, die komen gewoon maar, ongefilterd binnen. Dat is niet erg als ik zelf de muziek hard aan zet, maar wel als ik op een verjaardag ineens 16 gesprekken tegelijk kan (en moet! Van mezelf dan he) volgen. Doodmoe wordt ik ervan. Al deze dingen staan in de DSM bij autisme. Ik weet dus nu wel zeker dat ik autisme heb.
Die prikkels… die horen ook bij HSP trouwens. Ben ik ook. Hooggevoelig. Ik krijg alles mee van anderen. Ik voel superveel, en dan weet ik door dat autisme dus niet wat ik ermee moet. Ik voel alle boosheid en verdriet en ellende en ruzies in een kamer en ik kan er niks mee. Soms verzin ik wel iets en dat probeer ik dan te doen om te helpen, maar dan vergeet ik, voordat ik eraan kan beginnen, door mijn ADHD alweer wat ik ook alweer wilde gaan doen. Of ik heb iemand al op zijn gezicht geslagen door mijn impulsiviteit.
Soms scheld ik ook de hele dag door. Dan is iedereen een lul en erger. Ik zal het niet herhalen allemaal. Het zijn vocale ‘tics’… ze vliegen eruit voordat ik het doorheb. Ik heb ook motorische tics. Ik draai knopen in mijn haar en schraap mijn keel. Vooral ’s nachts als er eigenlijk helemaal niets is om stress over te hebben, dus het zijn echt wel tics. Ik vermoed zelf Gilles. De la Tourette, weet je wel?
Het maakt dat relaties ook ècht niet te doen zijn. Ik trek mensen aan doordat ik er zo leuk en gezellig uit zie, maar als ze me beter leren kennen of mijn mond open horen trekken haken ze af. Dan stoot ik ze als het ware weer heel ver van me af. Borderline, staat ook op mijn lijstje. Ik kan nooit lang vriendschappen onderhouden. Meestal doordat ik zo snel weer verhuis omdat ik nergens lang wil blijven trouwens. Maar dat Borderline zal zéker ook mee spelen.
Als ik last heb van mijn vocale tics, me niet inleef, impulsief reageer en de relaties weer eens opspelen kan ik nog maar één ding doen. Alleen maar aan mezelf denken. Ik ben natuurlijk ook de belangrijkste persoon in mijn leven en dat mag dus ook. Dat is niet egoïstisch. Het is alleen superfrustrerend dat anderen dat niet snappen. Ze hebben gewoon niet door dat het echt even om mij gaat nu en ze lopen dan te zeuren en te trekken. Ik trek dan gewoon mijn eigen pad en ik vind iedereen om me heen minder en vooral minder belangrijk dan ikzelf. Ik moet tenslotte toch van mezelf houden: als ik het niet doe… wie dan? Laatst noemde iemand het woord Narcisme en dat ben ik gaan Google-en. Het zou zomaar kunnen dat ik dat ook heb. En dat kan me dan nog iets een reet schelen ook. Erg hè!
Zo. Nu is het hoge woord er dan eindelijk uit. Dit ben ik. Een narcistische, autistische, hoogsensitieve ADHD-er met borderline en Gilles de la Tourette. Eindelijk weet ik het. En nu hoor ik erbij. Ik heb van alles wat. En ik kán ook van alles wat. Dus ben ik óók nog een Multi-Donna. Cool hè? Wat is het toch heerlijk om ergens bij te horen. In een hokje te passen (nou ja.. in 7 hokjes dan in mijn geval). Misschien wel 8. Ik heb ook last van ups en downs. De ene dag wil ik niks, de andere dag alles. Is dat ook nog iets? Vast wel.
Ja. Dit gaat ècht over mij. En alle eigenschappen die je leest komen, in meer of mindere mate, voor. Net zoals, gok ik, bij jou. Zijn de hokjes nou echt nodig? Of is dit nou gewoon wat Leven inhoudt? Met al die leuke, aparte, bijzondere, ‘trekjes’ van ons?
Natuurlijk weet ik dat het niet bij iedereen zo werkt. En dat soms echt wel behandeling, ondersteuning, medicatie of iets anders noodzakelijk is. Het is ook niet mijn bedoeling er ‘de gek’ mee te steken. Wat dan wel? Bewustwording. Wakker schudden. Even delen wat ik om me heen zie gebeuren.
Wil je ergens ‘bij horen’? Kom dan bij de ‘Mensen’-club. Gratis lidmaatschap. Levenslang. Leuk hè? 
Wil ik wel penningmeesteres zijn. Want dat vindt de kleptomane in mij vast leuk. Hoewel: bij gratis is er niet zoveel te kleptomanen. Gewoon Mens zijn. Durf jij? Ik wel. Mijn alcoholist zegt alvast: proost!
Naath