Eenzaam draakje

Ik ben van nature echt heel aardig. Liefdevol. Enthousiast. Warm, vriendelijk, spontaan, empathisch, gezellig, geïnteresseerd en rustig. Tenminste, dat hoor ik meestal van anderen 😉.
Ik heb alleen ook nog een andere kant… eentje die niet heel veel mensen kennen. Ik kan namelijk ook vreselijk lopen zeiken, mopperen, uitlachen, overdrijven, drama produceren en het draakje steken met van alles.
Vooral in de auto heb ik daar nog wel eens ‘last’ van. Dan lijkt mijn onvoorwaardelijke menselijke kant ineens volledig weg gedrukt door dat vreselijke, maar ook eenzame, draakje.
Of het nou gaat om het soort auto (ja: ik reed vroeger Alfa en dan heb je zo je voorkeuren), onnodig links- of midden of baan 2 of 4 (Ik rij vaak bij Schiphol) – rijden, knipperlichtgebruik (niet!!), muziekkeuze (in een open cabrio hoor je de muziek van anderen soms écht nog óver de heerlijke tonen van Muse’ Psycho op standje 25 heen!), net te langzame of weinig regen voor mijn ruitenwissertempo, teveel zon voor mijn te kleine zonneklep… op álles heb ik wel iets te mekkeren.
Ik schrijf last tussen ‘ ‘ omdat iets in mij het stiekem ook heerlijk vindt om zo tekeer te gaan. Misschien is er wel iemand die het herkent. Durf jij jouw draakje met me te delen zodat de mijne zich niet zo eenzaam voelt?
#benieuwd