Hij heeft het al vaker geprobeerd. Zichzelf leren begrijpen. Trainingen, cursussen, webinars, stilte weken, coaches, goeroes, boeken, ayuasca, films… Hij is ervoor naar Amerika geweest, naar Azië en vorig jaar naar Afrika… hij snapt zichzelf nog steeds niet. Iedere keer weer stapt hij met open ogen in dezelfde valkuilen.
Hij blijft hooggevoelig, overprikkeld, op zoek naar erkenning, oververantwoordelijk, verslavings- en burn-outgevoelig. Waar komt dat nou toch door? En waarom kan hij het nooit echt eens veranderen zodat hij zich lekker voelt, gelukkig is en rust ervaart?
Heel simpel.
Hij ervaart überhaupt niet.
Hij denkt. Hij denkt dat hij voelt. Hij doet wat hij denkt dat anderen van hem willen. Hij gebruikt zijn ‘etiketjes’ om het idee te hebben dan in vredesnaam maar ‘ergens’ bij te horen. En hij voelt zich een slachtoffer. Van het leven. Hij wil snappen, begrijpen en analyseren wat niét te snappen valt. Het leven is niet te snappen. Net als voelen.
We laten hem zichzelf nu eindelijk eens écht ontmoeten. Ont-moeten. Hij hoeft niks meer. Al helemaal niet met zijn hoofd. Die mag gewoon even als achtergrondruis aanwezig zijn. Hij ervaart. Voelt. Ziet. Proeft. Ruikt. Voelt. Hij Hervaart: zichzelf. Zonder oordeel, zonder etiket of rol. En dat geeft voor het eerst: rust.