Héél even heb ik bijna een beetje medelijden met haar. Ze ziet ze vanuit haar open cabrio, nèt iets te laat. Wij zagen ze al van veraf en reden er juist naartoe, gewoon voor de ‘ervaring’. We zien hoe ze een rembeweging maakt en we voelen vanaf de overkant haar ‘Kak… ik kan nergens meer afslaan’.
Alcoholcontrole. Iedere automobilist mag even blazen, tegenwoordig door een heel handig apparaatje dat binnen een seconde of 2 al de uitslag piept. Jeroen rijdt, is een soort van allergisch voor alcohol en drinkt dus al jaren niet. Toch leuk, een keer ‘blazen’.
De cabriovrouw denkt daar duidelijk anders over. Met reden, zo blijkt. Haar piepje klinkt anders en ze moet meteen haar auto uit. Wat later zit ze in de politiebus en nog wat later vertrekt die bus met haar, de cabrio blijft eenzaam achter.
Meerdere automobilisten gaan uit hun auto en mee in de bus. Even voel ik weer een beetje van dat medelijden. En tegelijk denk ik: “Misschien is het juist goed dat ze bekeken worden. Leren ze daarvan en snappen ze dat dit ècht niet handig en slim is.”
Op de avond voor dodenherdenking denk ik aan hele andere slachtoffers. De mensen die onschuldig op straat waren en werden aangereden. Drinken en rijden… het blijft verdrietig. Als je dát doet… ben je dan zelf eigenlijk niet het grootste slachtoffer?
<3 Naath
Recente reacties