‘Find your why?!’ Ik zie die inspirerende meneer nog alles zo goed verklaren. Miljoenen mensen kennen dat filmpje.
Wat is er al veel onderzoek naar gedaan, boeken geschreven en scripts verfilmd.
Waarom? Waarom zijn wij hier; waarom doe jij dat, waarom gebeurt dit en zo maar door. Wat is jouw reden van bestaan. Ik heb die vraag ook zo vaak gesteld. Het heeft me meter verder geholpen dan wat ik altijd al wist.
Mijn conclusie is daarom: stop met vragen!
Het is de meest afleidende vraag om niet het echte antwoord te ervaren. Om maar te blijven zoeken en nooit tevreden te zijn. Om niet de verantwoordelijkheid te ervaren en daar naar te gaan handelen.
Hoe kom ik tot mijn conclusie? Door andere vragen te stellen aan mijzelf:
Wat in jou maakt dat jij wilt weten waarom iets gebeurt? Wat wil maar alles begrijpen en verklaren? Wat accepteert niet dat het alles er gewoon is? Dat jij er bent en dat alles okay is, omdat het voor jou goed voelt of niet. Ieder antwoord wilde ik ervaren, niet begrijpen. Elke ervaring werd een antwoord en daar kon ik verder op door.
‘De why vraag’ is voor mij een verkapt trucje om de controle te behouden. Alles om uit het gevoel te blijven door het hoofd te gebruiken. Want vragen stellen brengt mij in het hoofd. Het maakt mij afhankelijk en tegelijkertijd nodig. Het weerhoudt mij van handelen op basis van wat ikzelf ervaar.
En aangezien ervaren en nadenken niet tegelijk plaatsvinden is vragen stellen DE perfecte afleiding om niet te ervaren/ voelen.
Zo’n beoogd antwoord (dus ook de vraag) wordt door of voor een ander gezocht. Maar een ander hoeft niet te weten waarom ik iets doe als hij/zij mij volledig accepteert, in alles wat ik doe. Ik hoef het voor mijzelf ook niet te weten als ik mijzelf accepteer. Dat is namelijk onvoorwaardelijk liefhebben.
Mag een ander iets anders vinden? Ja hoor, maar dat is dan van die ander. Waarom die ander anders doet is niet van mij. Ik doe datgene toch ook anders omdat ik het zo wil zoals ik het ervaar?
Heb ik vragen of interesse in de manier van handelen van de ander? Dan vraag ik mijzelf af wat maakt dat ik het niet zo doe en wat de ander mij leert in dat moment. Pas daarna is een ‘waarom doe jij zo?’ wellicht een mooie vraag. Met als eigenlijke boodschap; “ik snap voor mijzelf niet wat en hoe jij dat doet, dat wil ik ook leren of weten; hoe doe je dat?”
Voor ‘de why’ hoeft niemand (ver) te zoeken; wees je bewust van alles wat jij ervaart; of dat okay voelt voor jou en doe vervolgens dat wat jou wordt ingegeven.
Dat is waarom ik doe zoals ik doe: omdat het voor mij goed voelt en dus klopt. Altijd!
Ik vraag mij dan niks af, ik weet het gewoon. Alleen ik ken mijn waarheid en mijn eigen wijsheid leidt mij hierin.
Mijn why-heid of die van een ander is dan niet meer interessant, omdat elk bewust moment het antwoord al in zich heeft.
Ik leef gewoon, dat is al een ervaring genoeg 😉
Jeroen
Recente reacties