“Ben je nu een keertje klaar met jezelf zo toetakelen?” ” Hij is wel erg groot he?” “Je weet toch wel dat het kanker-verwekkend is hè?”, “Waarom dan?”, “Over 50 jaar zit je in het bejaardenhuis… dan zit het er nog en is het allemaal uitgezakt en heb je er spijt van” ” Nóg een??” en “Dat zal zeker wel 500 euro gekost hebben… zonde hoor”.
Zomaar een paar reacties de afgelopen weken na het laten zien van mijn ‘nieuwste’ tattoo, die er eigenlijk al sinds augustus op staat. Er was meestal nog niet eerder een gelegenheid om ‘m te laten zien en ik vermoedde al dit soort reacties, misschien heb ik daarom mijn armen wel vooral bedekt gehouden onder lange mouwen-truitjes.
Hoe voelt dit nou? Vreselijk dubbel. Ik snap het heel goed. Je mag het ook echt niet mooi, lelijk, vreselijk of gewoon ronduit stom vinden. Tatoeages. Is je goed recht en ik hou nog steeds net zoveel van je. Aan de andere kant doet het pijn. Misschien stiekem wel meer pijn dat de 12 keer (tot nu toe) dat de naaldjes langdurig in mijn armen, op mijn schouderblad, mijn kuit, onderrug (in het hernia-litteken dat nu bijna onzichtbaar is geworden) en op mijn borst en lies prikten. Kwetst het dat iemand hier iets van vindt? Nee. Allang niet meer. Het raakt me wel op een andere manier dat er altijd iets van gevonden moet worden. Dat het blijkbaar nodig is een mening te hebben over wat een ander doet, voelt, (mooi) vindt of zegt. Over hoe een ander leeft.
Kerst staat voor mij steeds meer voor doen wat je zegt en zeggen wat je doet. Net zoals iedere andere dag in het jaar trouwens. Ik ben klaar met roddelen, veroordelen en iets moeten vinden van wat anderen doen. Blijkbaar willen zij het namelijk zelf zo. Wie de FUCK ben ik dan om daar iets van te vinden? Doe wat je zelf wilt, zonder je druk te hoeven maken over de mening van al die anderen. Het is zoveel makkelijker en kost zoveel minder energie.
Ga jij binnen een jaar na je huwelijk scheiden? Omdat je iemand bent tegen gekomen die echt veel beter voelt, past en waarbij je hart schreeuwt: “JAAAA”? Geniet er dan van. Blijf niet ergens waar je je niet thuis voelt, waar je niet jezelf mag zijn en waar anderen (ver)oordelen. Zolang je je hart, je gevoel durft te volgen, klòpt het! Laat ze maar kletsen, kijken, lullen en fluisteren. Boeiend.
Stop je met je baan omdat je er echt niks, maar dan ook niks meer uit haalt behalve stress, ellende en oververmoeidheid? Applaus! Wie ben IK om te zeggen dat je gek bent, of onverantwoordelijk, of dat je de hele wereld zo laat schrikken? Kan je je hypotheek of huur nog betalen? Of ben je bereid kleiner te gaan wonen als het zonder die grrr-baan niet lukt? Dat is genoeg! De wereld lost het zelf wel weer op. Echt. Niemand is onmisbaar. Pijnlijk, maar waar.
Zeg ik hiermee dat we allemaal maar egoïstische klootzakken moeten worden en alléén maar aan onszelf moeten denken? Nee. Absoluut niet. Als je namelijk blijft voelen dan weet je van binnen ook precies hoe je op anderen kan en mag reageren. Hoe je wèl rekening kan houden met je omgeving en kan delen zonder dat de ander het als kwetsend, pijnlijk of je-gooit-mijn-hele-leven-en-wereld-overhoop hoeft te ervaren. Jij mag op 1, en als je dat goed doet zal je omgeving dat alleen maar toejuichen in plaats van zich achtergesteld voelen. Jij bent namelijk veel leuker als je eerst voor jezelf durft te zorgen. Dan geniet je, leef je en heb je de ander ook nog eens véél meer te bieden. Win-win.
En die tattoos? Als het voor jou goed voelt, en jij ze draagt als een sieraad, trots en zonder ze te hoeven verstoppen (ik ben ook klaar met lange mouwen bij 30 graden!); wie kan daar dan moeite mee hebben? En dan nog! Als het is wie jij bent… laat het zien! Hoe zelfverzekerder, hoe mooier, hoe sneller de ander jou zal zien met álles erop en eraan! Ook met plaatjes!
Ja. Ik hou van inkt. En van mezelf. En van de mensen om me heen. Het één bijt het ander niet. Het gaat prima samen. Het zou wel superfijn zijn als mijn omgeving het ook zo zou kunnen zien. En zoniet: ook goed. Onvoorwaardelijk betekent ook dat ik niet oordeel over het oordeel van de ander. (Over deze zin mag je best even nadenken 😉 )
Voel, Zeg en Doe. Leef. Verwonder in plaats van (ver)oordeel. Vraag, praat, deel. Dank je wel. En Fijne Kerst.
<3 Naath
Recente reacties