“Dikke lelijke koe!” Haar armen stevig over elkaar, haar ogen bijna dicht geknepen. Ik zucht. Daar gaan we weer. Kan ze nou echt niks beters bedenken dan wéér die koe? Ik doe mijn ogen dicht en wens heel hard dat ze ineens verdwenen is als ik ze weer open doe. Helaas. Al voordat ik mijn ogen überhaupt open heb voel ik een duw in mijn zij. En daarna één in mijn buik. “Vetklep. Eet je ook wel eens iets anders dan snoep?” Er zijn drie meiden bij gekomen als ik mijn ogen weer open durf te doen. Ze staan in een kringetje om me heen en ik zie hoe er vanuit de hoek van het schoolplein nog een paar meer aankomen. Shit. Hoe kom ik hier weer weg?
Dit is ongeveer hoe het tijdens mijn basisschoolperiode geregeld ging. Klas 5 denk ik. Tegenwoordig heet dat groep 7. Steeds weer werden er opmerkingen gemaakt over mijn figuur. Doodongelukkig werd ik ervan. Het resultaat? Dempen. Met snoep.
In het dorpje waar ik opgroeide zat een klein winkeltje aan de dijk. ‘Bartje’ heette de eigenaar en voor ons dus ook meteen het winkeltje. Bij Bartje kocht ik voor een kwartje aan snoep. Vroeger een enorme rijkdom, zeker als je een jaar of 11 bent. Ik verstopte de snoepjes thuis en at ze op als ik me weer eens klote voelde. Tijdens de vette-koe-periode was dat dus bijna dagelijks. Uiteindelijk werd ik dus inderdaad dikker. En dikker.
Achteraf, als ik foto’s van die tijd zie, viel het best mee. Ik was iets zwaarder dan het gemiddelde meisje in mijn klas, maar er waren er ook die veel steviger waren. Toch werd er op dat moment een soort vaststaand gegeven in mijn hersenen en vooral in mijn hart geprent. Ik ben dik. En lelijk. Ook nog.
Ik begon met lijnen op de middelbare school. Ik werd er zwaarder en zwaarder door. Toen ik ging studeren woonde ik een tijdje vlakbij mijn tante en samen gingen we naar een afslankclub. Ik heb later nog wel eens een meettabelletje van die tijd terug gevonden in mijn agenda. Ik woog 72 kilo toen ik aan de afslankclub begon. Een jaar later woog ik 75 kilo.
Ik was heel erg streng voor mezelf zolang er anderen bij waren. Dan at ik bijna niks. Als ik thuis was stak ik alles in mijn mond wat ik vinden kon. Grote lepels Nutella, happen chocolademelk-poeder, crackers met suikerstroop en pindakaas (die schenen zo op Snickers te lijken; wel veel minder calorieën. Tenzij je er 12 nam natuurlijk, zoals ik geregeld deed).
Ik hoorde van iemand dat laxeerpillen goed hielpen om snel af te vallen, dus ook die sloeg ik (in grootverpakking) in. Ik zat meer op de w.c. dan in de collegebanken in die tijd en viel inderdaad af. Ik at ook bijna niets meer en zodra ik maar ‘gezondigd’ had nam ik drie van die pillen. Dat zondigen kon ook bestaan uit een appel. En 1 pil was volgens de gebruiksaanwijzing toch echt wel maximaal.
Ik ging door tot ik 65 kilo woog. Met mijn 1.68 niet zo’n heel raar gewicht, maar ik stond te wankelen op mijn benen. Doodmoe, nul conditie en de hele dag (en vooral ‘s nachts, op de w.c.) hartkloppingen. Zo kon ik echt niet doorgaan. Ik begon weer meer te eten en voor ik het wist woog ik weer 75 kilo. En meer.
Zo ging het jarenlang door. Tijdens mijn eerste zwangerschap kwam ik niet zo heel veel aan en die kilo’s waren er ook vrij snel weer af. Mijn tweede zwangerschap was anders. 89 kilo woog ik erna. Ik ging koolhydraatvrij eten, viel weer af en kwam daarna net zo leuk weer aan. Jojo-kampioen, zo noemde ik mezelf wel eens voor de grap. Want grappen maken, weglachen, leuk doen… daar was ik inmiddels de master in geworden. Alles om maar niet te hoeven voelen.
Als er gevoelens kwamen (schuld vanwege een vreetbui, verdriet omdat ik weer eens niet in mijn kleren paste of walging als ik in de spiegel keek) dan was daar ook altijd nog mijn grote vriend: alcohol. Jarenlang hadden wij een haat-liefde-verhouding. Ik dronk een keer drie hele jaren geen druppel alcohol. Heel trots was ik op mezelf. En daarna ging ik weer los. Grenzeloos; zowel met eten als drinken. Na een fles wijn of zak chips was ik altijd boos op mezelf. En de dag erna vooral verdrietig.
Eind 2015 was ik keurig op gewicht en had ik me ook helemaal voorgenomen dat zo te houden. Klaar met jojo-en. Gewoon normaal eten, gezonde dingen en af en toe een wijntje. Ging best goed. Totdat mijn hele leven ineens op zijn kop stond en ik een hele nieuwe weg insloeg. Letterlijk. Verhuizen, kinderen heel ver weg, mensen die me raar vonden of afwezen… en jahoor. Daar was mijn grote vriend weer. Eten en drinken werd een tijdlang één grote puinhoop. Ik durfde mijn verdriet niet toe te laten en dempte als een gek.
Mijn werk hielp vreemd genoeg heel erg. Mensen helpen om weer te durven voelen. Steeds weer die spiegel. Ik was er heel goed in het de ander in te laten zien, maar was zelf bang dat ik overspoeld zou gaan worden door zoveel pijn en verdriet. Uiteindelijk woog ik weer bijna net zoveel als mijn record na de tweede zwangerschap. 88,4 zei de weegschaal. Ik wist dat me iets te doen stond. Voelen. En niet zo’n klein beetje ook.
En dat is nu precies wat ik ben gaan doen. De tranen mogen er zijn. De pijn is gelukkig minder heftig dan waar ik bang voor was. Draagbaar. Net als het verdriet, het missen. Steeds meer zie ik hoe leuk, belangrijk en oké ik ben. Soms vind ik mezelf bijna mooi 
. De laatste maanden ben ik ook weer aan het afvallen. Hoewel ik helemaal niet van de poeders en shakes ben heb ik die nu toch, voor deze ene keer, weer een kans gegeven. Om weer regelmaat in mijn eetpatroon te krijgen en gemotiveerd te raken om mijn winterjurken weer aan te kunnen. Ik ben al 11 kilo kwijt. Niet alleen door de shakes, maar ook doordat ik geen alcohol meer drink en geen suiker meer eet. Het mooie? Mijn eerste winterjurken passen weer 
.
Van de week paste ik één van die jurken en blijkbaar was ik nogal aan het stralen geslagen. De opmerking: “oe… dit moet je echt niet aandoen als we samen aan het werk zijn hoor! Dan blijf ik niet meer van je af!” deed me zó goed! Ik voel me geen vette koe meer en weet ook dat ik niet lelijk ben. Het gekwetste meisje hoeft niet meer gedempt te worden. Ik voel me mooier, fitter, slanker en dempen doe ik niet meer. Voelen. Zijn. Leven. Dat blijkt echt genoeg. Jiehaaa!
<3 Naath
Recente reacties