Stel je voor. Je bent 18 jaar en leren, rekenen en lezen zijn nogal lastig voor je. Er komen allerlei hulpverleners in je moeders’ huis die iets van je vinden en die zeggen dat je een ‘verstandelijke beperking’ hebt. Ze vinden allemaal dat je daarom begeleiding nodig hebt en je moet je zelfbedachte handtekening, die nog het meest wegheeft van je voorletter met een bloempje erdoor, op allerlei papieren zetten. De hulpverlener die je laat ondertekenen is binnen drie weken vervangen door een ander en ook die laat je weer iets ondertekenen, omdat er “iets kwijt is geraakt”. Met je goeie gedrag teken je maar en glimlach je vriendelijk naar alweer een nieuw gezicht terwijl je diep van binnen denkt: “laat me toch met rust allemaal. Het gaat best wel met mij.”
Je weet, als je heel diep in je hart kijkt, zelf eigenlijk ook wel dat het misschien helemaal niet zo ‘best’ met je gaat. Je moeder snapt je namelijk niet zo goed en er is veel ruzie. Jij kijkt graag naar programma’s als ‘Brugklas’, terwijl je moeder alleen maar naar die zender wil kijken waarop van die mevrouwen tarotkaarten leggen en allerlei voorspellingen doen. Zij gelooft daar heilig in, jij vindt het echt driedubbele onzin. En als je dat tegen haar zegt… nou! Dan is het flatje 12 hoog echt te klein met zijn 25m2. Ze kan echt behoorlijk hard uithalen en het is nog niet voorgekomen dat ze mis sloeg. Je draagt meestal lange mouwen om de blauwe plekken op je armen een beetje te verstoppen. Maar hee… ze is wel je moeder. Je houdt van haar, zij van jou, en zij zorgt voor je. Wat moet je anders?
De hulpverleners lopen af en aan, je wordt er tureluurs van. Alweer een bloemetje met voorletter en weer een nieuw gezicht. Steeds weer een nieuwe ‘begeleidster aan huis’. En 32 dagen later post. Een brief van het ‘zorgkantoor’. Zo noemen ze zichzelf. Je snapt niet zo goed waarom, want het lijkt er vooral op dat ze erg goed voor zichzelf, maar niet zo goed voor anderen zorgen. ‘Zorg-voor-jezelf’- kantoor is misschien een betere naam. Ze sturen je een brief waar je niks van begrijpt. In officiële-Meneren-taal lijkt het wel. De hulpverleenster komt langs en leest de brief door. Blijkbaar ben je te slim om ergens anders begeleid te mogen wonen. Je IQ (je wat??) is te hoog. Te hoog. Ja, je hoort het goed. En daarom krijg je geen andere woonplek. Je mag lekker je eigen boontjes doppen. Maar je houdt helemaal niet van boontjes en je moeder al helemaal niet.
Wat nu? Er wordt ‘bezwaar aangetekend’. Op die manier laat je blijkbaar zien het er niet mee eens te zijn. Wel raar dat dat met weer een nieuwe brief en natuurlijk handtekening moet. Kan je niet gewoon bellen en uitleggen dat je inmiddels zelf ook doorhebt dat het zo niet meer gaat? Nee. Dat kan dus niet. Het zorgkantoor is een heeeele grote organisatie en alles gaat daar op papier. Dat ook wel eens kwijt raakt blijkbaar. En het is eigenlijk altijd te ingewikkeld wat ze schrijven. Dat ook nog.
Er komt na zes weken een reactie op het bezwaar. En weer kan je er geen touw aan vastknopen. De begeleidster die je had is er inmiddels ook weer mee gestopt en er is nog geen nieuwe. Ook daarover kreeg je een brief. Waarom kan dat nou niet gewoon in Jip en Janneke taal? Hoewel: daar ben je eigenlijk natuurlijk ook al veel te groot voor. Brugklas-taal. Mag ook. Als je het maar kunt snappen met je te hoge IQ.
Je stopt de brieven maar weg achterin je kast. Je moeder is druk met haar kleurboek en de tarotkaarten-verhalen op tv en heeft geen tijd om mee te lezen. Eigenlijk heb je daar ook niks aan, zij leest nog slechter dan jij en begrijpt ook niet wat er staat. Je wacht af.
Daarna zijn er dagen waarop je volledig de weg kwijt bent en de wereld echt doodeng is. Er is niemand die je kan helpen. Waarom komt er niemand? Waarom word je aan je lot over gelaten? Je moeder wordt bozer en bozer en kookt nauwelijks nog een warme maaltijd. Haar vriendje heeft net de verkering uitgemaakt en ze is van ’s ochtends tot ’s avonds strontchagrijnig. De was blijft liggen, het huis vervuilt. Je voelt je ziek, vies, ellendig en alleen. Eindelijk belt de instantie waar de hulpverleensters allemaal vandaan kwamen. Of je de brief ontvangen hebt voor de aanvraag van een nieuwe begeleidster aan huis en waarom je die nog niet ondertekend terug hebt gestuurd. Als je een nieuwe begeleidster hebt dan kan zij je verder helpen bij het aanvragen van een ‘indicatie voor begeleid wonen’.
Ja, die brief heb je gehad. Je had alleen geen begeleidster die hem met je door kon nemen om uit te leggen dat je ook die moest ondertekenen. En opsturen. Zodat je… een begeleidster zou krijgen. Ligt het nou aan jou? Jouw IQ was toch te hoog? Klopt het dan echt wat je nu denkt te horen? Grappig. En dan noemen ze jou ‘verstandelijk beperkt’. Wat zijn zij dan?
<3 Naath
Recente reacties